Dariusz Szwarkowski

This article presents a method for the quick assessment of the safety of the road on an active landslide on the Just mountain at Tęgoborze using the landslide hazard ratio of landslide movements. The hazard indicator for landslide traffic has been defined as the quotient of the largest displacements obtained from measurements  using a terrestrial laser scanner to the largest displacement obtained from a numerical model of the worst geotechnical conditions and an unstable landslide. The application of this indicator was presented on the example of national road No. 75 along the section of the road in km from 51 + 900 to 52 + 700 at the location of the  Just mountain at Tęgoborze in the south of Poland. The road is located on an active landslide and has a lot of traffic. The measurements were conducted with the RIEGL. VZ400 terrestrial laser scanner from 2012 to 2016. As a result of the measurements performed with a terrestrial laser scanner, a cloud of 3D points was obtained. Differential models of subsequent measurements were constructed and compared to the first base measurements. The results of 3D differential models obtained from terrestrial laser scanner measurements were compared with results obtained from 3D numerical modelling. Numerical calculations were conducted assuming the worst geotechnical conditions. The model of the landslide was fully saturated. A numerical simulation computed using the finite element method (FEM) in the MIDAS GTS program was applied. A result of the safety factor F = 0.8 (i.e. an unstable landslide) was obtained. In order to estimate the hazard, the values of  the landslide hazard indicator were determined for each date using the measurements conducted with the laser scanner.

Streszczenie
W artykule przedstawiono metodę szybkiej oceny bezpieczeństwa drogi na osuwisku za pomocą wskaźnika zagrożenia ruchem osuwiskowym. Zdefiniowano wskaźnik zagrożenia ruchem osuwiskowym jako iloraz największych przemieszczeń wyznaczonego z pomiarów naziemnym skanerem laserowym do największego  rzemieszczenia wyznaczonego z modelu numerycznego dla najgorszych warunków geotechnicznych i niestatecznego osuwiska. Przedstawiono zastosowanie tego wskaźnika na przykładzie odcinka drogi krajowej nr 75 wzdłuż odcinka drogi w km od 51 + 900 do 52 + 700 w miejscowości Just-Tęgoborze na południu Polski.  roga położona jest na czynnym osuwisku i ma duże natężenie ruchu. Pomiary przeprowadzono naziemnym skanerem laserowym RIEGL. VZ400 w okresie od 2012 do 2016 roku. W wyniku pomiarów naziemnym skanerem laserowym otrzymano chmurę punktów 3D. Wykonano modele różnicowe kolejnych pomiarów w porównaniu do pierwszego bazowego pomiaru. Porównano wyniki modeli różnicowych 3D otrzymanych z pomiarów naziemnym skanerem laserowym z wynikami otrzymanymi z modelowania numerycznego 3D. Obliczenia numeryczne przeprowadzono dla najgorszych warunków geotechnicznych czyli całkowitego nasycenia osuwiska metodą elementów skończonych (MES) w programie MIDAS GTS. Otrzymano wynik współczynnika stateczności F = 0,8 czyli osuwisko niestateczne. W celu oszacowania zagrożenia wyznaczono wartości wskaźnika zagrożenia osuwiskiem dla każdej daty wynikającej z przeprowadzonych pomiarów skanerem laserowym.

W artykule przedstawiono kompleksowe podejście do modelowania numerycznego zagadnień geotechnicznych, które dotyczą stateczności skarp dawnej kopalni odkrywkowej. Kopalnia zlokalizowana jest w pewnej odległości od planowanego przebiegu trasy S-7 i północnej obwodnicy Krakowa, konieczne jest zatem przeanalizowanie, czy projekt może mieć znaczący wpływ na otaczający obszar, planowane i istniejące obiekty budowlane oraz stateczność stoków byłej kopalni odkrywkowej. Metoda elementów skończonych (MES) została zastosowana do analizy numerycznej, przede wszystkim w celu dokonania oceny ryzyka ruchów masowych gruntów stoków nieczynnej kopalni odkrywkowej. Prace terenowe i analizy numeryczne zostały przeprowadzone w odniesieniu do planów rekultywacji obszaru kopalni odkrywkowej iłów mioceńskich zapadliska przedkarpackiego. Modelowanie numeryczne uwzględniło planowany obszar. Jest on wyznaczony na podstawie naziemnego skanera laserowego. Wykonany został również przestrzenny rozkład i identyfikacja parametrów warstw gruntów. Model numeryczny gruntu, bazujący na teorii Coulomba–Mohra, został również uwzględniony w analizie. Metoda redukcji wytrzymałości gruntu na ścinanie (SRM) została zastosowana w celu określenia stateczności skarp. Obszary zagrożone ruchami masowymi zidentyfikowano na podstawie współczynnika stateczności.