Artykuł pokazuje nikłą obecność tematu Kresów we współczesnych mediach, w nauczaniu i świadomości młodych Polaków. Potrzeba wprowadzenia do szkół szeroko rozumianej tematyki kresowej wynika z: wagi dziedzictwa kulturowo-cywilizacyjnego polskiego zatem zachodnioeuropejskiego, uświadomienia uczniom i studentom faktu przenikania kultur na terenach wieloetnicznych, konieczności pokazania tolerancji religijnej licznych wyznawców chrześcijaństwa (różnych obrządków), a także judaizmu (żydowskiego i karaimskiego) oraz mahometan. Obydwa totalitaryzmy doprowadziły do zagłady małe kresowe ojczyzny Polaków, Rusinów, Litwinów, Ormian, Tatarów, Karaimów i innych nacji. Przyszli nauczyciele powinni być szczególnie wyczuleni na konieczność przekazywania prawdziwej historii i krytycznego myślenia. Jest to szczególnie istotne wobec ograniczania tematyki kresowej w mediach i minimalizowania prezentacji kultury wysokiej. Propozycje różnorodnych działań dydaktycznych, zawarte w artykule, mają pomóc nauczycielom w utrwalaniu pamięci o kresowym dziedzictwie.
