Angelika Lasiewicz-Sych

The following article concerns planning policy in Seattle, whose important element is the strategy of placemaking. Place-oriented thinking is expressed with a polycentric understanding of city space (as a sum of places), but also an organic view of all of the city’s components: architecture, history, natural and cultural environment. Development of this strategy (topics of projects, methods of projecting, public involvement) is described by an outline of the history of city planning and chosen examples of contemporary urban projects in terms of public space (parks, museums, a library).

The article presents theoretical considerations on the philosophy of designing and protecting wild urban waterfront spaces. Its goal is to examine the sense of these places in terms of their significance for urban and ecological structures, city social life, as well as for individual human beings. The analysis presented here based on the theory of architecture, environmental psychology and aesthetics, leads to two conclusions. First of all, such spaces are important places for city residents to engage in behaviorally and emotionally. Secondly, when it comes to managing wild water areas in cities, it seems to be more important to create places than to implement a specific project. What seems to matter most in creating such places is an emphasis on their familiarity, openness, effective simplicity and harmony in balancing the requirements of water nature and social life.

Streszczenie

W artykule zaprezentowano teoretyczne rozważania na temat filozofii projektowania i ochrony dzikich miejskich terenów nad wodą. Celem niniejszej pracy jest analiza znaczenia takich miejsc pod kątem roli, jaką odgrywają one w strukturach urbanistycznych i ekologicznych, w życiu miasta, a także w życiu poszczególnych ludzi. Zaprezentowana analiza, oparta na teorii architektury, psychologii i estetyki środowiskowej, prowadzi do dwojakich wniosków. Po pierwsze – dzikie miejskie obszary położone nad wodą są dla mieszkańców miasta ważnymi miejscami, w które angażują się behawioralnie i emocjonalnie. Po drugie – jeśli  chodzi o gospodarowanie takimi przestrzeniami, ważniejsze od wdrażania określonego projektu, wydaje się być tworzenie miejsc. Najważniejszą zaś rzeczą w tworzeniu takich miejsc jest nacisk na ich swojskość i otwartość aranżacji, efektywną prostotę i harmonię w równoważeniu potrzeb wodnej przyrody i związanego z nim życia społecznego.