Agata Gawlak

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie procesu wdrażania strategii healthy cites w kontekście poprawy jakości przestrzeni architektonicznej na przykładzie miasta Poznania oraz próba dokonania oceny spełnienia założeń programowych Stowarzyszenia Zdrowych Miast Polskich i idei healthy cities, jak również ewaluacja zmian w przestrzeni dedykowanej ochronie zdrowia. Obserwowany obecnie duży wzrost wymagań społecznych związanych z opieką zdrowotną, w tym wysoką jakością przestrzeni, pozwala zauważyć zależność pomiędzy jakością rozwiązań architektonicznych, funkcjonalno-przestrzennych w szpitalu a procesem zdrowienia pacjenta.

This article aims to describe in more detail the implementation of the Healthy Cities strategy in the context of the improved quality of the architectural space based on the example of Poznan, and to assess whether the assumptions of the programme of the Polish Association of Healthy Cities and the ideas of Healthy Cities are met and to evaluate the changes in space dedicated to health care. At present, there is a growing social demand for health care, in this a demand for high quality space, which allows us to observe that there are interdependencies between the quality of architectural functional and spatial solutions applied in hospitals and the patient’s recovery process.

Artykuł prezentuje nowe spojrzenie na przestrzeń zamieszkania seniorów, którzy już w niedalekiej przyszłości będą stanowić 20% naszego społeczeństwa i nawiązuje do powstałej w USA koncepcji hospital witout walls (tłum autorki: szpitale bez ścian). Rewolucyjna na czasy swojego powstania idea przeniesienia do środowiska domowego elementów związanych z diagnostyką czy terapią może stać się jedynym skutecznym rozwiązaniem pozwalającym seniorom przyszłości na komfortowe i bezpieczne starzenie się we własnym domu (ageing in place). Zwiększone zapotrzebowanie na usługi zdrowotne generuje pilną potrzebę redefinicji dotychczasowych systemowych rozwiązań opieki medycznej i ich transpozycję do przestrzeni zamieszkania, która będzie musiała odpowiedzieć na agregację nowych potrzeb prozdrowotnych przyszłych seniorów. Nowe technologie, jako ogólnodostępne narzędzia, będą w istotny sposób wspierać te procesy. Nie bez znaczenia pozostanie fakt, iż przyszli seniorzy będą inni niż obecni, będą posiadali nowe umiejętności i kompetencje, w tym przede wszystkim cyfrowe oraz zdecydowanie inne potrzeby odnośnie do przestrzeni zamieszkania. Stąd idea mieszkania, które leczy, wywodząca się z koncepcji hospital without walls może okazać się skutecznym modelem.

Hospital without walls. Designing residential architecture for future seniors

This article presents a new approach to residential space of the seniors who in the nearest future will represent 20% of our society and refers to a concept conceived in the United States, called hospital without walls. A revolutionary at the time idea of transferring certain elements of diagnostics or therapy into the space of a house or apartment has a chance to become an efficient solution for the seniors to enjoy ageing in place. Increased demand for medical services urgently requires a redefinition of the current health care system and the transfer of certain functions to the residential space that has to respond to a wide range of health care needs of the future seniors. Innovative technologies and widely accessible tools can effectively support the process. The fact that the future seniors will have other skills and competencies than those that the seniors have today, especially as it comes to the use of digital devices, cannot be disregarded. The future seniors will also have different needs as regards their housing space. Thus, healing architecture deriving from the hospital without walls concept stands a chance to prove an efficient housing model.

Celem artykułu jest przedstawienie wpływu architektury, która towarzyszy człowiekowi w obliczu śmierci, oraz omówienie roli przestrzeni w procesie umierania, jak również analiza wpływu architektury na umierającego człowieka, a także jego bliskich. Prezentowane w artykule tezy oparte są na wiedzy z zakresu teorii architektury, proksemiki i tanatologii oraz osobistych doświadczeń autorów w projektowaniu opisywanych obiektów.