Bak J.S. (2011). Introduction. W: J.S. Bak, B. Reynolds (eds.). Literary Journalism Across the Globe. Journalistic Traditions and Transnational Influences (s. 1–20). Amherst–Boston.
Bauer Z. (2001). Antymedialny reportaż Ryszarda Kapuścińskiego. Warszawa.
Dąbrowska E. (2006). Wiedza tekstu literackiego i wiedza o tekście (nie tylko literackim) – problemy lektury i metody. W: W. Bolecki, E. Dąbrowska (red.). Literatura i wiedza. Warszawa.
Giełżyński W. (1979). Rewolucja w imię Allacha. Warszawa.
Glensk U. (2012). Po Kapuścińskim. Szkice o reportażu. Kraków.
Głowiński M. (2008). Kapuściński: Reportaż jako sztuka. W: B. Wróblewski (red.). „Życie jest z przenikania…”. Szkice o twórczości Ryszarda Kapuścińskiego (s. 63–66). Warszawa.
Godun C. (2019). Echa polskiej szkoły reportażu w Rumunii po 1989 roku. W: K. Frukacz (red.). Literatura polska w świecie. T. 7: Reportaż w świecie. Światowość reportażu (s. 26–38). Katowice.
Horodecka M. (2010). Zbieranie głosów. Sztuka opowiadania Ryszarda Kapuścińskiego. Gdańsk.
Hugo-Bader J., Wójcińska A. (2011). Samotność reportera. Rozmowa z Jackiem Hugo-Baderem. W: A. Wócjcińska. Reporterzy bez fikcji (s. 229–249). Wołowiec.
Jagielski W. (2009). Nocni wędrowcy. Warszawa.
Jagielski W. (2015). Wszystkie wojny Lary. Kraków.
Jagielski W., Średziński P. (2015). Rozmowa z Wojciechem Jagielskim [http://afryka.org/afryka/wywiad--wojciech-jagielski,news; 27.02.2015].
Jagielski W., Kowalska D., Rogacin W. (2014). Kapuściński prowadził narrację „od dołu”. To go różniło od reporterów z Zachodu. Rozmowa z Wojciechem Jagielskim [https://polskatimes.pl/wojciech-jagielski-kapuscinski-prowadzil-narracje-od-dolu-to-go-roznilo-od-reporterow-z-zachodu/ar/3316846; 31.01.2014].
Jagielski W., Pstrągowski T. (2021). Czytanie dla przyjemności odkładam na emeryturę. Rozmowa z Wojciechem Jagielskim [ https://instytutksiazki.pl/aktualnosci,2,nocny-stolik-54-wojciech-jagielski-czytanie-dla-przyjemnosci-odkladam-na-emeryture,5963.html; 11.01.2021].
Kapuściński R. (1993). Imperium. Warszawa.
Kapuściński R. (2004). Podróże z Herodotem. Kraków.
Kapuściński R. (2006a). Autoportret reportera. Wyb. K. Strączek. Kraków.
Kapuściński R. (2006b). Ten Inny. Kraków.
Kapuściński R. (2008). Jeden dzień z życia. Warszawa.
Kapuściński R., Górecki W. (1993). Reportaż i trwanie. Rozmowa z Ryszardem Kapuścińskim. Res Publica Nowa, nr 7/8.
Kapuściński R., Łęcka G. (1999). Od historii do antropologii spotkania. Rozmowa z Ryszardem Kapuścińskim. Opcje, nr 2, s. 6.
Kapuściński R., Nadotti M. (2002). Ismaeli continua a navigare. Rozmowa z Ryszrdem Kapuścińskim. W: R. Kapuściński. Il cinico non e adatto a questo mestiere. Conversationi sul buon giornalismo. A cura di. M. Nadotti. Roma. Fragmenty w tłum. J. Mikołajewskiego podaję za: Kapuściński R. (2007). Rwący nurt historii. Zapiski o XX i XXI wieku. Kraków.
Kąkolewski K. (1977). Wańkowicz krzepi. Warszawa.
Kisch E.E. (2014). Jarmark Sensacji, przeł. S. Wygodzki. Warszawa.
Kozicka D. (2003). Wędrowcy światów prawdziwych. Dwudziestowieczne relacje z podróży. Kraków.
Krakowiak M. (1998). Wstęp. W: Antologia polskiego eseju literackiego w opracowaniu szkolnym. Wybór, wstęp i objaśn. M. Krakowiak, oprac. dydaktyczne K. Heska-Kwaśniewicz, B. Zeler.Katowice.
Kula M. (2011). Reportaż historyczny jako rodzaj współczesnej historiografii. W: P. Witek, M. Mazur, E. Solska (red.). Historia w kulturze współczesnej. Niekonwencjonalne podejścia do przeszłości. Lublin.
Marzec B. (2010). Wojciech Górecki [http://culture.pl/pl/tworca/wojciech-gorecki; 1.07.2010].
Niczyperowicz A. (2003). Glossa do „Reportażu po polsku”. W: M. Siembieda. Reportaż po polsku (s. 85–101). Poznań.
Nowacka B. (2004). Magiczne dziennikarstwo. Ryszard Kapuściński w oczach krytyków. Katowice.
Nowacka B. (2012). Wstęp. W: R. Kapuściński. Cesarz. Wrocław.
Rowiński C. (1980). Esej i światopogląd. Literatura, nr 427.
Smoleński P. (2017). Syrop z piołunu. Wygnani w akcji „Wisła”. Wołowiec.
Szczygieł M., Tochman W. (2010). Reportaż – opowieść o tym, co wydarzyło się naprawdę. W: A. Skworz, A. Niziołek (red.). Biblia dziennikarstwa (s. 294–306). Kraków.
Szejnert M., Lis D. (2011). Historyk bez patentu. Rozmowa z Małgorzatą Szejnert. Znak, nr 12, s. 94.
Tochman W. (2005). Jakbyś kamień jadła. Sejny.
Tochman W. (2007). Twórcze pisanie niefikcyjne. Tygodnik Powszechny, nr 5, s. 93–94.
Tochman W. (2013). Eli, Eli. Wołowiec.
Urbanek M. (1997). Kapuściński reporter refleksyjny. Odra, nr 4.
Wańkowicz M. (1974). Karafka La Fontaine’a, t. 1 i 2. Kraków.
Wiszniowska M. (2017). Zobaczyć – opisać – zrozumieć. Polskie reportaże literackie o rosyjskim imperium. Katowice.
Zehle S. (2011). Ryszard Kapuściński and the Borders of Documentarism: Toward Exposure without Assumption. W: J.S. Bak, B. Reynolds (eds.). Literary Journalism Across the Globe. Journalistic Traditions and Transnational Influences (s. 226–294). Amherst–Boston.