Babicka M., Dudkiewicz M. (2021), „Tego się jedną pandemią tak łatwo nie przerwie”. Raport z badań teatru amatorskiego w pandemii, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Babicka M., Kalinowska K., Kukołowicz P. (2018), Teatr w kulturze familijnej. Badanie potrzeb publiczności spektakli dla dzieci, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Blumer H. (2007), Interakcjonizm symboliczny. Perspektywa i metoda, tłum. G. Woroniecka Kraków: Zakład Wydawniczy „Nomos”.
Boyle M., Parry K. (2007), Telling the Whole Story: The Case for Organizational Autoethnography, „Culture and Organization”, No. 13 (3), s. 185–190.
Brown B. (2019), Odwaga w przywództwie: cztery kompetencje autentycznego lidera, tłum. M. Witkowska, Warszawa: MT Biznes.
Buchner A., Fereniec-Błońska K., Kalinowska K., Wierzbicka M. (2021), Obecność teatrów w przestrzeni online w trakcie pandemii, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Czarnota J., Morawska-Rubczak A., Ogrodzka D., Rochowska A., Sobczyk J., Stokfiszewski I., Szpak M. (2016), Daleki punkt dojścia, „Dialog”, nr 7–8, s. 180–193.
Ćwikła M., Laberschek M., Rapior W., Smolarska Z. (2021), Krytyka teatralna w Polsce w czasie pandemii COVID-19. Raport z badań, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Daszczuk T., Krukowska J. (2018), Samotność długodystansowca, [w:] J. Czarnota-Misztal, M. Szpak (red.), Pedagogika teatru. Kierunki, refleksje, perspektywy, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, s. 72–79.
Doloriert C., Sambrook S. (2012), Organisational Autoethnography, „Journal of Organizational Ethnography”, No. 1, s. 83–95.
Drozdowski R., Frąckowiak M., Krajewski M., Kubacka M., Luczys P., Modrzyk A., Rogowski Ł., Rura P., Stamm A. (2020), Życie codzienne w czasach pandemii. Raport z drugiego etapu badań, Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Fatyga B., Kietlińska B. (2016), My jesteśmy kulturalna kolejka a nie żadne chamstwo. Raport z badania „Bilet za 400 groszy” zrealizowanego w dniu 14.05.2016 dla Instytutu Teatralnego przez Fundację Obserwatorium Żywej Kultury – Sieć Badawcza, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Gustavsson T.K., Hallin A. (2015), Goal seeking and goal oriented projects – trajectories of the temporary organisation, „International Journal of Managing Projects in Business”, Vol. 8, Iss. 2, s. 368–378.
Holman Jones S. (2014), Autoetnografia. Polityka tego, co osobiste, [w:] N.K. Denzin, Y.S. Lincoln (red.), Metody badań jakościowych, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 175–218.
Ilczuk D. (red.) (2021), Artystki i artyści teatru w czasach COVID-19. „Dopóki jawi się przede mną kolejna premiera, będę walczyć”. Raport z badania, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Kacperczyk A. (2014), Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii, „Przegląd Socjologii Jakościowej”, t. 10, s. 32–74.
Kalendarz „Pedagogika teatru” na rok 2021 (2021), Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, s. 8.
Kalinowska K. (2018), Praktyki flirtu i podrywu. Studium z mikrosocjologii emocji, Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, s. 141–174.
Kalinowska K., Kułakowska K., Bargielski M., Buchner A., Wierzbicka M. (2021), Pracownice i pracownicy teatrów w pandemii. Zawody teatralne w perspektywie antropologicznej, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Kietlińska B. (2021), „Kiedy skończy się kwarantanna i będzie można wrócić do teatru, ja wrócę”. Raport z badania publiczności teatralnej w czasie epidemii koronawirusa w Polsce, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Krajewski M., Frąckowiak M. (2021), W poszukiwaniu strategii działania instytucji teatralnych w czasie pandemii. Raport z badania prowadzonego z osobami kierującymi instytucjami teatralnymi w Polsce, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Odell J. (2020), Jak robić nic? Manifest przeciw kultowi produktywności, Białystok: Wydawnictwo Kobiece.
Pluta K. (2020), Instytucje kultury tworzą ludzie, [w:] J. Kubicka (red.), W stronę uważności w kulturze, Białystok: Podlaski Instytut Kultury w Białymstoku, s. 17–28.
Rakowski T. (red.) (2013), Etnografia/Animacja/Sztuka: nierozpoznane wymiary rozwoju kulturalnego, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury.
Rochowska A. (2019), Pedagogika teatru – próba definicji. Zwrot edukacyjny w teatrze, „Kultura Współczesna”, nr 2 (105), s. 133–144.
Skrzypek A. (2017), Zwinne zarządzanie organizacją w warunkach zmienności otoczenia, „Nowoczesne Systemy Zarządzania”, z. 12, nr 1, s. 283–293.
Szreder K. (2016), ABC Projektariatu. O nędzy projektowania życia, Warszawa: Fundacja Bęc Zmiana.
Wiśniewska M. (2018), W stronę polskiego modelu pedagogiki teatru, [w:] J. Czarnota-Misztal, M. Szpak (red.), Pedagogika teatru. Kierunki, refleksje, perspektywy, Warszawa: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, s. 15–30.
Wyka A. (1993), Badacz społeczny wobec doświadczenia, Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN.
Zawadzki M. (2014), Bez kryzysów nie ma rozwoju: Autoetnografia organizacji festiwalu kulturalnego, [w:] M. Kostera (red.), O zarządzaniu historie niezwykłe. Studia przypadków
z zarządzania humanistycznego, Warszawa: Difin SA, s. 86–100.
Zawadzki M. (2015), Autoetnografia, [w:] M. Kostera (red.), Metody badawcze w zarządzaniu
humanistycznym, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Sedno, s. 61–70.
Zgrzebnicki P. (2020), Autoetnografia jako forma nauki, [w:] M. Kafar, A. Kacperczyk (red.),
Autoetnograficzne „zbliżenia” i „oddalenia”. O autoetnografii w Polsce, Łódź: Wydawnictwo
Uniwersytetu Łódzkiego, s. 323–348.