Anastasij T. (1972). Communicating for Results. New York: Menlo P. Coming Publishing Co.
Anderson M. (1959). What is Communication. „Journal of Communication”, nr 9.
Berelson B., Steiner G. (1964). Human Behavior. New York: Harcourt, Brace and World.
Cialdini R. (2007). Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
DeFleur M.L. (1972). Theory of Mass Communication. New York: David McKay.
Delgado J. (1972). Neurophysiology: An Approach to Human Communication. New York: R. Bueld & B. Ruben.
Gerbner H. (1967). Mass Media and Human Communication Theory. New York: Holt, Rinhart and Windson.
Goban-Klass T. (2009). Media i komunikowanie masowe. Warszawa: PWN.
Gołębiowski B. (1979). Dialog kultur. „Regiony”, nr 2.
McQuail D. (1994). Mass Communication Theory. London: Sage.
Nęcki Z. (2008). Teorie komunikowania się w psychologii w aspekcie międzynarodowym. „International Journal of Management in Economics”.
Pasquali A. (1979). Massmedia a kultury narodowe. „Regiony”, nr 2.
Siemieniecki B. (2007). Pedagogika medialna. Warszawa: PWN.
Siemieniecki B. (2006). Przemoc w Internecie – przedstawienie wyników badań. W: M. Furmanek (red.), Młodzież w wirtualnej rzeczywistości i realnym świecie. Gorzów Wielkopolski: Wyd. Wyższej Informatycznej Szkoły Zawodowej.
Smith A.D. (1990). Towards a Global Culture. W: Theory, Culture and Society. New York.
Żygulski K. (1979). Telewizja a przemiany kultury. Warszawa: Kino nr 10.