Banach M., Matejek J. (2013). Seniorzy gwarantem rodzinnych tradycji i zwyczajów świątecznych. W: J. Matejek, E. Zdebska (red.), Senior w rodzinie i instytucji społecznej. Kraków: Iris studio, s. 75–86.
Chabior A. (2011). Aktywizacja i aktywność ludzi w okresie późnej dorosłości. Kielce: Wszechnica Świętokrzyska.
Chabior A., Fabiś A., Wawrzyniak J.K. (2014). Starzenie się i starość w perspektywie pracy socjalnej. Warszawa: Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich.
Cybulski M. (2016). Proces starzenia się społeczeństwa istotnym problemem zdrowia publicznego. W: M. Cybulski, E. Krajewska-Kułak (red.), Opieka nad osobami starszymi. Przewodnik dla zespołu terapeutycznego. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, s. 11–15.
Fopka-Kowalczyk M. (2018). Samotność osób starszych i czynniki ją warunkujące. „Kultura i Edukacja”, nr 1(119), s. 70–80.
Kempińska U. (2015). Rola seniorów w rodzinie. „Pedagogika Społeczna”, R. XIV, nr 4(58), s. 81–96.
Komisja Europejska (2005). Zielona Księga. Wobec zmian demograficznych: nowa solidarność między pokoleniami. Bruksela.
Komisja Europejska (2006). Demograficzna przyszłość Europy. Bruksela.
Łobodzińska A. (2016). Starzejące się społeczeństwo wyzwaniem dla zrównoważonego rozwoju. „Prace Geograficzne”, zeszyt 144, s. 127–142.
Matejek J., Zdebska E. (red.) (2013). Senior w rodzinie i instytucji społecznej. Kraków: Iris studio.
Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej (2013). Założenia Długofalowej Polityki Senioralnej na lata 2014–2022.
Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (2018). Polityka społeczna wobec osób starszych do 2030. BEZPIECZEŃSTWO – UCZESTNICTWO – SOLIDARNOŚĆ.
Ośrodek Informacji ONZ, Działania ONZ w kwestii starzenia się społeczeństw, https://www.unic.un.org.pl/ageing/dzialania.php, [dostęp: 15.09.2022].
Ośrodek Informacji ONZ, Międzynarodowy Plan Działania w kwestii starzenia się społeczeństw, https://www.unic.un.org.pl/ageing/plan.php, [dostęp: 15.09.2022].
Pikuła N.G. (2017). Sytuacja społeczna osób starszych w kontekście rynku pracy. W: I.M. Świtała, N.G. Pikuła, K. Bałożyt (red.), Etyczne i społeczne wymiary pracy. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls, s. 61–76.
Pikuła N.G. (2020). Aktywność społeczno-edukacyjna seniorów w sytuacji pandemii – wyzwania dla polityki społecznej. W: N.G. Pikuła, M. Grewiński, E. Zdebęska, W. Glac (red.), Wybrane krajowe i międzynarodowe aspekty polityki społecznej w czasie pandemii koronawirusa. Kraków: Wydawnictwo „Scriptum”, s. 73–88.
Pikuła N.G. (2021). Aktywność społeczno-edukacyjna jako czynnik zmiany i rozwoju osób starszych. „Praca Socjalna”, t. 36, nr 3, s. 127–141.
Programu Polityki Senioralnej Miasta Opole na lata 2018–2022 „Opole Seniorom”.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie demograficznej przyszłości Europy (2007/2156(INI)) (Dz. Urz. UE CE 184/75).
Richert-Kaźmierska A. (2019). Polityka państwa wobec starzenia się ludności w Polsce. Warszawa: CeDeWu.
Szatur-Jaworska B. (2012). Aktywne starzenie się i solidarność międzypokoleniowa w debacie międzynarodowej. „Problemy Polityki Społecznej”, nr 17, s. 15–28.
Szatur-Jaworska B. (2015). Polityka senioralna w Polsce – analiza agendy. „Problemy Polityki Społecznej. Studia i Dyskusje”, nr 30(3), s. 45–47.
Szukalski P. (2013). Ludzie w wieku 75+ – nowa kategoria demograficzno-społeczna?. W: K. Wieczorkowska-Tobis, D. Talarska (red.), Kwestionariusz Camberwell Assessment of Need for the Elderly (CANE) jako narzędzie do oceny zapotrzebowania na opiekę przez osoby w wieku podeszłym. Warszawa: Akademia Medyczna, s. 7–19.
Trafiałek E. (2016). Innowacyjna polityka senioralna XXI wieku. Między ageizmem, bezpieczeństwem socjalnym i active ageing. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o osobach starszych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1705).
World Health Assembly. The Global strategy and action plan on ageing and health 2016–2020: towards a world in which everyone can live long and healthy life. World Health Organization. https://apps.who.int/iris/handle/10665/252783 [dostęp: 19.09.2022].