FAQ

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2022 r., III CZP 112/22

Data publikacji: 19.09.2023

Radca Prawny, 2023, 2 (35), s. 123 - 131

https://doi.org/10.4467/23921943RP.23.019.18367

Autorzy

Karol Świtaj
https://orcid.org/0000-0002-4200-6449 Orcid
Wszystkie publikacje autora →

Tytuły

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2022 r., III CZP 112/22

Abstrakt

Gloss to the resolution of the Polish Supreme Court of October 6, 2022, case file no. III CZP 112/22

The thesis of the voted resolution reads: An in-court decision is a non-existent decision when the signature has been placed only under the entire document comprising the sentence and the principal reasons for the decision (Article 357 § 5 of the Code of Civil Procedure).

The article is an approving gloss to the Supreme Court resolution of October 6, 2022, case file no. III CZP 112/22, which once again analyses the problem of non-existent judgements (sententia non existens). The discussed resolution, although its sentence is a part of the established and grounded line of rulings of the Supreme Court, in its grounds undertakes consideration of a new issue, so far very rarely discussed in the civil procedural law literature and not analyzed in the jurisprudence. In fact, it focuses on the institution of “fundamental reasons for decision” referred to in Article 357 § 5 of the Polish Code of Civil Procedure, and in particular on the impact of the method of its use on the existence of the issued judgment.

In the grounds for the resolution commented upon, it was correctly pointed out that the abovementioned institution constitutes a separate procedural activity from the drafting of the sentence and grounds for the decision. At the same time, it was noticed that it has not been, in fact, precisely regulated, which, on the one hand, may create difficulties in its practical use by courts, and, on the other hand, it does not allow for applying to it per analogiam regulations regarding the drafting of justifications. The above considerations have led the Polish Supreme Court to two important conclusions.

The first point is that if the principal reasons for a judgment are formulated in writing by the court giving the judgment in question as a separate element of the judgment – linguistically and graphically distinct from the sentence – then the signatures of both the sentence and the principal reasons are required. The absence of both of these signatures, as stated in the resolution, results in the judgment not existing (sententia non existens). This conclusion, as rightly pointed out, follows directly from the language of the regulations of the Polish Code of Civil Procedure which regulates both the drafting of judgments and the performance of litigation actions.

The second important conclusion formulated by the Polish Supreme Court in the commented resolution comes from the conclusion that both the provisions regulating the content of the sentence and the provision of Article 357 § 5 of the Polish Code of Civil Procedure, which refers to the ‘principal reasons for the decision’, do not exclude the possibility of both elements forming a compact whole. Therefore, the Court assumed that if the sentence of the judgment is connected, combined with the fundamental reasons for its issuance into a single complete unit, including linguistically and graphically, these actions, as it were, “unite” in such a way that the judge’s signature at the end of such a document does not render it non-existent. The judgment issued in such a way complies with all the requirements set out in the regulations, it is an existing judgment.

The resolution commented upon deserves full approbation. However, a certain dissatisfaction is left by the fact that the essence of the correct considerations of the Polish Supreme Court contained in its justification was not reflected in the operative part of the resolution, as a result of which its influence on the jurisprudence practice may turn out to be insignificant.

Bibliografia

Literatura

Błaszczak Ł., Orzeczenia nieistniejące (sententia non existens) w sądowym postępowaniu cywilnym, [w:] Wokół problematyki orzeczeń, red. Ł. Błaszczak, Toruń 2007.

Derlatka J., Problem braku uzasadnienia niezaskarżalnego postanowienia o oddaleniu skargi na czynności komornika sądowego, „Monitor Prawniczy” 2017, nr 13.

Dziurda M., Termin do wniesienia zażalenia w razie zwięzłego wskazania zasadniczych powodów rozstrzygnięcia (art. 357 § 5 KPC), „Monitor Prawniczy” 2021, nr 23.

Ereciński T., Dopuszczalność apelacji ze względu na istnienie orzeczenia, jego rodzaj i termin, [w:] Apelacja w postępowaniu cywilnym, T. Ereciński, Warszawa 2020.

Flaga-Gieruszyńska K., Zieliński A., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, wyd. 11, Warszawa 2022.

Gapska E., Ewolucja koncepcji orzeczeń prawnie nieistniejących w postępowaniu cywilnym, [w:] Ewolucja polskiego postępowania cywilnego wobec przemian politycznych, społecznych i gospodarczych. Materiały konferencyjne Ogólnopolskiego Zjazdu Katedr Postępowania Cywilnego. Szczecin–Niechorze 28–39.09.2007 r., red. H. Dolecki, K. Flaga-Gieruszyńska, Warszawa 2009.

Gudowski J., Kodeks postępowania cywilnego. Orzecznictwo. Piśmiennictwo. Tom III, Warszawa 2020.

Korzan K., Wyroki nieistniejące, „Przegląd Prawa i Administracji” 1976, nr 7.

Miączyński A., Faktyczne i prawne istnienie orzeczenia w sądowym postępowaniu cywilnym, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego” 1972, nr 53.

Marciniak A., Problem „sententia non existens” w polskiej literaturze prawa procesowego cywilnego, [w:] Scritti in onore di Elio Fazzalari, t. II, Milano 1993.

Markiewicz K., Problem sententia non existens na tle orzecznictwa Sądu Najwyższego, „Rejent” 2002, nr 11.

Miączyński A., Faktyczne i prawne istnienie orzeczenia w sądowym postępowaniu cywilnym, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego” 1972, nr 53.

Piasecki K., [w:] Kodeks postępowania cywilnego Komentarz do art. 1–50514, red. K. Piasecki, t. I, Warszawa 2006.

Zembrzuski T., Nieistnienie orzeczenia a nieważność postępowania. Glosa do postanowienia SN z dnia 31 sierpnia 2018 r., I CSK 300/18, OSP 2019, nr 4.

 

Orzecznictwo

Orzeczenie SN z dnia 6 listopada 1953 r., I C 1449/53, NP 1956, nr 1.

Orzeczenie SN z dnia 16 maja 1974 r., II CR 53/74, PiŻ 1974, nr 39.

Uchwała SN z dnia 17 października 1978 r., III CZP 62/78, OSNC 1979, nr 5, poz. 88.

Uchwała SN z dnia 27 listopada 1984 r., III CZP 68/84, OSNC 1985, nr 8, poz. 107.

Uchwała SN z dnia 26 września 2000 r., III CZP 29/00, OSNC 2001, nr 2, poz. 25.

Uchwała SN z dnia 13 marca 2002 r., III CZP 12/02, OSNC 2003, nr 2, poz. 17.

Uchwała SN z dnia 10 lipca 2015 r., III CZP 44/15, OSNC 2016, nr 6, poz. 72.

Uchwała SN z dnia 2 lipca 2021 r., III CZP 38/20; OSNC 2021 nr 12, poz. 80, s. 17.

Uchwała SN z dnia 16 listopada 2021 r., I DO 13/21, LEX nr 3259129.

Postanowienie SN z dnia 7 lutego 2003 r., III CZP 94/02, „Prokuratura i Prawo” – wkł. 2003, nr 6, poz. 32.

Postanowienie SN z dnia 17 listopada 2005 r., I CK 298/05, OSNC 2006, nr 9, poz. 152.

Postanowienie SN z dnia 8 maja 2013 r., I CZ 21/13, LEX nr 1353092.

Postanowienie SN z dnia 25 listopada 2015 r., II CZ 79/15, LEX nr 1948880.

Postanowienie SN z dnia 31 sierpnia 2018 r., I CSK 300/18, OSP 2019, nr 4, poz. 34.

Postanowienie SN z dnia 18 sierpnia 2020 r., I DSP 1/20, LEX nr 3042295.

Informacje

Informacje: Radca Prawny, 2023, 2 (35), s. 123 - 131

Typ artykułu: Glosa lub komentarz prawniczy

Tytuły:

Polski:

Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2022 r., III CZP 112/22

Angielski:

Gloss to the resolution of the Polish Supreme Court of October 6, 2022, case file no. III CZP 112/22

Publikacja: 19.09.2023

Status artykułu: Otwarte __T_UNLOCK

Licencja: Żadna

Udział procentowy autorów:

Karol Świtaj (Autor) - 100%

Korekty artykułu:

-

Języki publikacji:

Polski