Źródła

Corpus iuris civilis. Codex Iustinianus, ed. P. Krueger, Berolini 1906.

Corpus iuris civilis. Institutiones et Digesta, ed. Th. Mommsen, P. Krueger, Berolini 1928.

Fontes iuris romani antejustiniani. Pars altera. Auctores, ed. J. Baviera, Florentiae 1968.

Gai Institutiones. Tekst i przekład, przeł. i wstępem opatrzył W. Rozwadowski,Poznań 2003.

Lenel O., Palingenesia iuris civilis,t. 1 i 2, Lipsiae 1889.

Teophili antecessoris Paraphrasis Institutionum, ed. J.H. Lokin, R. Meijering, B.H. Stolte, N. van der Wal, with a translation by A.F. Murison, Chimaira-Groningen 2010.

Theodosiani libri XVI cum constitutionibus Sirmondianiset leges novellae ad Theodosianum pertinenetes, ed. Th. Mommsen, P.M. Meyer, Berolini 1962.

Opracowania

Beseler G., Miscellanea, ZRG RA 1924, Bd. 44, s. 359–396.

Beseler G., Miscellanea, ZRG RA 1925, Bd. 45, s. 188–265.

Bonfante P., La „iusta causa” dell’usucapione e il suo rapporto colla „bona fides” [w:] P. Bonfante, Scritti giuridici varii, t. 2, Torino 1918, s. 469–551.

Bonfante P., Le singole „iustae causae usucapionis” e il titolo putativo w: P. Bonfante, Scritti giuridici varii, t. 2, Torino 1918, s. 552–682.

Bozza F., D. 41.2.3.23 e la classificazione dei „genera possessionum”, w: Synteleia: Vincenzo Arangio-Ruiz, t. 2, Napoli 1964, s. 616–623.

Coppola Bisazza G., „Usucapio pro herede” –„aditio hereditatis”: un rapporto da chiarire, RDR 2011, vol. 11, s. 1–12.

Dajczak W., Giaro T., Longchamps de Bérier F., Prawo rzymskie. U podstaw prawa prywatnego, Warszawa 2009.

De Marini Avonzo F,, s.v. „Digesta” [w:] Novissimo Digesto Italiano, t. 5, ed. A. Azara, E. Eula, Torino 1960, s. 638–639.

Ferrini C., Manuale di Pandette, Milano 1908.

Franciosi G., Usucapio pro herede. Contributo allo studio dell’antica hereditas, Napoli 1965.

Giaro T., s.v. Mas(s)urius Sabinus [w:] Brill’s New Pauly Encyclopaedia of the Ancient World, t. 12, ed. H. Cancik, H. Schneider, Leiden–Boston 2008, szp. 817–818.

Gomez-Royo E., Bona fides und usucapio pro herede, RIDA, 1992, vol. 39, s. 167–184.

Hägerström A.,Der römische Obligationsbegriff im Lichte der allgemeinen römischen Rechtsanschauung, t. 1,Uppsala 1927.

Krüger H., Miszellen, ZRG RA 1933, Bd. 53, s. 505–508.

Krzynówek J., Uwagi do „usucapio lucrativa” G.2.52-61, „Studia Iuridica” 2004, t. 41, s. 153–163.

Litewski W., Jurysprudencja rzymska, Kraków 2000.

Litewski W., Słownik encyklopedyczny prawa rzymskiego, Kraków 1998.

Longchamps de Bérier F., Law of Succesion. Roman Legal Framework and Comparative Law Perspective, Warszawa 2011.

Orestano R., s.v. Teofilo (Theophilus) [w:] Novissimo Digesto Italiano, t. 19, ed. A. Azara, E. Eula, Torino 1973, s. 4.

Perozzi S., Istituzioni di diritto romano, t. 1, Firenze 1906.

Siber H., Confirmatio donationis, ZRG RA 1933, Bd. 53, s. 99–150.

Siber H., Römisches Recht in Grundzügen für die Vorlesung (römisches Privatrecht), II, Berlin 1928.

Sondel J., Słownik łacińsko-polski dla prawników i historyków, Kraków 2005.

Sorka K., Usucapio pro herede w „Instytucjach” Gaiusa, „Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa” 2017, t. 10, z. 2.

Vacca L., s.v. usucapione (dir. rom.) [w:] Enciclopedia del diritto, t. 45, ed. S. Lariccia, Varese 1992, s. 989–1021.

Vassalli F., Miscellanea critica di diritto romano [w:]Studi giuridici, t. 3.1, Milano 1960, s. 335–381.

Voci P., Modi di acquisto della propietà: corso di diritto romano,Milano 1952.

Winkel L., Usucapio Pro Suo and the Classification of the Causae Usucapionis by the Roman Jurists [w:] New Perspectives in the Roman Law of Property. Essays for Barry Nicholas, ed. P. Birks, Oxford 1989,s. 215–221.

Wołodkiewicz W. (red.), Prawo rzymskie: słownik encyklopedyczny, Warszawa 1986.

Wróblewski S., Usucapio pro herede, „Czasopismo Prawnicze i Ekonomiczne” 1923, t. 21, nr 1–6, s. 212–221.

Zabłocka M., Przemiany prawa osobowego i rodzinnego w ustawodawstwie dynastii julijsko-klaudyjskiej, Warszawa 1987.