Łukasz Tischner, dr hab., prof. UJ, ur. 1968, historyk literatury, publicysta, redaktor naczelny „Kontekstów Kultury”, kierownik Katedry Historii Literatury Polskiej XX wieku. Opublikował dwie książki o Miłoszu: Sekrety manichejskich trucizn. Miłosz wobec zła (Znak 2001; jej poszerzona wersja anglojęzyczna: Miłosz and the Problem of Evil, Northwestern University Press 2015) oraz Miłosz w krainie odczarowanej (słowo/obraz terytoria 2011) i jedną o Witoldzie Gombrowiczu - Gombrowicza milczenie o Bogu (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2013). Jest współautorem i współredaktorem dwutomowej monografii Literatura a religia - wyzwania epoki świeckiej (Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2020). W swych badaniach skupia się na związkach literatury z filozofią i religią. Chętnie powraca do ulubionych pisarzy: Miłosza, Gombrowicza i Wittlina. Wykładał m. in. na Uniwersytecie Barcelońskim, Bukaresztańskim, Chicagowskim, Getyndzkim, Mediolańskim, Monachijskim, Oksfordzkim, Sztokholmskim, Wileńskim i Loyola University w Chicago. 

Kontakt: lukasz.tischner@uj.edu.pl 

Wybrane publikacje:

1. Zagadka domu Pueyrredóna. Wokół dzienników Gombrowicza, „Pamiętnik Literacki” 2014, z. 3, s. 69-77.
   
   
2. Miłosza spór z solipsyzmem, w: Miłosz i Miłosz, red. A. Fiut, A. Grabowski, Ł. Tischner, Kraków: Wydawnictwo Księgarnia Akademicka 2014, s. 89-96.
   
   
3. „Sól ziemi” czyli tęsknota do eposu, w: Etapy Józefa Wittlina, red. W. Ligęza i W.S. Wocław, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2014, s. 13-40.
   
   
4. Towards Fullness, in:"Miłosz Like the World": Poet in the Eyes of Polish Literary Critics, ed. by Z. Łapiński, Frankfurt: Peter Lang 2015, s. 242-49.
   
   
5. Coetzeego język wiary i niewiary, w: W ogrodzie świata: profesorowi Aleksandrowi Fiutowi na siedemdziesiąte urodziny, red. Ł. Tischner, J. Wróbel, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2015, s. 469-79.
   
   
6. „Excarnation”: a Rebuttal, in: Dilemmas of the Catholic Church in Poland, ed. by T. Buksiński, Washington D.C. 2015, s. 171-181.
   
   
7. Was Gombrowicz the First Postsecularist?, „The Polish Review”, 2015 vol. 60 no. 2, s. 93-101.
   
   
8. „Piosenka o końcu świata”, czyli chwila „wstrząsającego widzenia”, w: Scenariusze końca. Zmierzch, kres, apokalipsa, wybór, redakcja i wstęp Dariusz Czaja, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne 2015, s. 137-151.
   
   
9. Gombrowicz y la religion o un ateo en el Monte Calvario, w: El fantasma de Gombrowicz recorre la Argentina, red. N. Hochman, Buenos Aires: Heterónimos 2016 (publikacja elektroniczna w języku hiszpańskim), s. 333-342.
   
   
10. Odmiany doświadczenia religijnego w „Soli ziemi” Józefa Wittlina, w: Józef Wittlin - pisarz kulturowego pogranicza, red. R. Zajączkowski, Lublin: Wydawnictwo KUL, 2016, s. 21-31.
    
    
11. Myślenie religijne Charlesa Taylora, „Konteksty” 2016 nr 1, s. 149-154.
    
    
12. „Czy warto być czystym sceptykiem, bez domieszki?”. Tajemnice „Opętanych” Witolda Gombrowicza, „Wielogłos” 2017, nr 3, s. 63-81.
    
    
13. Beyond the ‘Immanent Frame’: Charles Taylor as a Reader of Poetry, w: Prophetic Witness and the Reimagining of the World: Poetry, Theology and Philosophy in Dialogue - Power of the Word, ed. by: Mark S. Burrows, H. Davies, J. von Zitzewitz, London, New York: Routledge Taylors & Francis Group 2021, s. 127-137.
    
    
14. Przekład jako próba „przyświadczenia": wokół wiersza Stanisława Barańczaka „Pięć pocztówek od i do Emily Dickinson", „Przekładaniec” 2020, nr 41, s. 189–197.
    
    
15. Józef Wittlin i jego zwierzęta, w:„Odcisk palca rozległy labirynt”. Prace ofiarowane prof. W. Ligęzie na jubileusz siedemdziesięciolecia, red. M. Antoniuk, D. Siwor, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego 2021, s. 519-536.

Linki:

• Publikacje w Repozytorium UJ
• Academia
• ORCID