Kresowość Stanisława Vincenza
cytuj
pobierz pliki
RIS BIB ENDNOTEWybierz format
RIS BIB ENDNOTEKresowość Stanisława Vincenza
Data publikacji: 30.06.2020
Konteksty Kultury, 2020, Tom 17 zeszyt 2, s. 199 - 212
https://doi.org/10.4467/23531991KK.20.016.12450Autorzy
Kresowość Stanisława Vincenza
Twórczość Stanisława Vincenza, a zwłaszcza cykl Na wysokiej połoninie, wnosi do tradycji kresowej pierwiastki oryginalne i osobne. W dziejach Kresów najważniejsza dla pisarza była wieloetniczna i wielojęzyczna tkanka społeczna. W eseistycznym cyklu Dialogi lwowskie na plan pierwszy wysunęła się pamięć o ludziach, którzy nadawali miastu rangę intelektualnej metropolii wielonarodowej Rzeczypospolitej. Prowincjonalna kresowość Kołomyi i Krzyworówni podlegała u Vincenza zasadzie polifonii kultur w obrębie wspólnot lokalnych. Rodzinna Słoboda Rungurska stała się przestrzenią twórczej swobody i działania. Kulturowo pojmowana kresowość była kategorią aksjologiczną – łączyła mity i fantazmaty przedmurza chrześcijaństwa, najszlachetniejszej polskości oraz heroiczności szlechecko-rycerskiego życia. Vincenzowskie pojmowanie Kresów styka się z tą aksjologią – w przywołaniu tradycji jagiellońskiej – lecz przekracza ją w płaszczyźnie ontologicznej i etycznej.
Barański K., Przeminęli zagończycy, chliborobi, chasydzi… Rzecz o ziemi stanisławowsko-kołomyjsko-stryjskiej, Londyn 1988.
Burda-Fischer D., Stanisława Vincenza tematy żydowskie, Wrocław 2015.
Choroszy J.A., Huculszczyzna w literaturze polskiej, Wrocław 1991.
Choroszy J.A., Huculszczyzna Wincentego Pola [w:] Obrazy natury i kultura. Studia o Wincentym Polu, red. M. Łoboz, Wrocław 2015.
Choroszy J.A., Lena. Szkice do portretu [w:] Zatrudnienie: literat. Materiały, studia i szkice o Stanisławie Vincenzie, red. J.A. Choroszy, Wrocław 2015.
Czarnik M., Stanisława Vincenza filozofia współistnienia w perspektywie powojennych stosunków polsko-żydowskich, „Tematy i Konteksty” 2017, nr 7.
„Dialog o losie i duszy. Stanisław Vincenz (1888–1971)”. Katalog wystawy, oprac. J.A. Choroszy, Wrocław 2016.
Gauden G., Lwów – kres iluzji. Opowieść o pogromie listopadowym 1918, Kraków 2019.
Hadaczek B., Huculski świat Stanisława Vincenza [w:] tegoż, Kresy w literaturze polskiej XX wieku. Szkice, Szczecin 1993.
Hertz A., Wyznania starego człowieka, Londyn 1979.
Iwaszkiewicz J., Książka moich wspomnień, Warszawa 1975.
Kaczmarek M., Proza pamięci. Stanisława Vincenza pamięć i narracja, Toruń 2009.
Kolbuszewski J., Kresy jako kategoria aksjologiczna, „Przegląd Powszechny” 1987, nr 11.
Kolbuszewski J., Kresy, Wrocław 1995.
Kowalczyk A.S., „Stepowa Hellada”. Ukraina w eseistyce i epistolografii Jerzego Stempowskiego [w:] Pogranicze kultur, red. C. Kłak, Rzeszów 1997.
Kresy – pojęcie i rzeczywistość, red. K. Handke, Warszawa 1997.
Lisak-Gębala D., Literackie świadectwa kresowej melancholii [w:] W kręgu melancholii, red. A. Małczyńska, B. Małczyński, Opole–Wrocław 2010.
Łoziński W., Złotnictwo lwowskie w dawnych wiekach 1384–1640. Lwów starożytny. Kartki z historii sztuki i obyczajów, cz. 1, Lwów 1889.
Ługowska J., Vincenz – mistrz słowa mówionego, Wrocław 2015.
Madyda A., Stanisława Vincenza antropologia kultury huculskiej [w:] tegoż, Od filologii do antropologii. Szkice, Toruń 2015.
Madyda A., Vincenz czytany dzisiaj [w:] tegoż, Od filologii do antropologii. Szkice, Toruń 2015.
Miłosz C., Gorczyńska R. (E. Czarnecka), „Podróżny świata”. Rozmowy, Kraków 2002.
Nicieja S.S., Kresowa Atlantyda. Historia i mitologia miast kresowych, t. 4: Kołomyja, Żabie, Dobromil, Opole 2014.
Ołdakowska-Kuflowa M., Stanisław Vincenz – pisarz, humanista, orędownik zbliżenia narodów. Biografia, Lublin 2006.
Tarkowska N., Lecznica narodu. Kulturotwórcza rola Zakładu Przyrodoleczniczego doktora Apolinarego Tarnawskiego w Kosowie na Pokuciu (1893–1939), Kraków 2016.
Taylor-Terlecki N., Stanisław Vincenz i tradycja kresowa [w:] Świat Vincenza. Studia o życiu i twórczości Stanisława Vincenza (1888–1971), red. J.A. Choroszy, J. Kolbuszewski, Wrocław 1992.
Uliasz S., Kresy jako przestrzeń kulturowa [w:] Kresy – pojęcie i rzeczywistość, red. K. Handke, Warszawa 1997.
Uliasz S., Literatura Kresów – kresy literatury. Fenomen Kresów Wschodnich w literaturze polskiej dwudziestolecia międzywojennego, Rzeszów 1994.
Vincenz S., Dialogi lwowskie [w:] tegoż, Po stronie dialogu, t. 2, Warszawa 1983.
Vincenz S., Dialogi z Sowietami, Kraków 1991.
Vincenz S., „Madonna Busowiska”. Słowo wstępne [w:] tegoż, Po stronie dialogu, t. 2, Warszawa 1983.
Vincenz S., Ofiary w Kołomyi. Wspomnienie o Żydach kołomyjskich [w:] tegoż, Z perspektywy podróży, Kraków 1979.
Vincenz S., Outopos. Zapiski z lat 1938–1944, autograf odczytał A. Vincenz, oprac. J.A. Choroszy, Wrocław 1992.
Vincenz S., Słoboda wśród lasów [w:] tegoż, Na wysokiej połoninie, t. 4: Barwinkowy wianek; Epilog, Sejny 2005.
Wielocha A., Petro Szekeryk-Donykiw. Biografia nie całkiem kompletna, „Płaj” 2007, t. 35.
Wittlin J., Mój Lwów, Wrocław 2017.
Informacje: Konteksty Kultury, 2020, Tom 17 zeszyt 2, s. 199 - 212
Typ artykułu: Oryginalny artykuł naukowy
Tytuły:
Kresowość Stanisława Vincenza
Stanisław Vincenz’s Borderlands
Uniwersytet Wrocławski, Polska, plac Uniwersytecki 1, 50-137 Wrocław
Publikacja: 30.06.2020
Status artykułu: Otwarte
Licencja: CC BY-NC-ND
Udział procentowy autorów:
Korekty artykułu:
-Języki publikacji:
Polski