Paulina Zydorowicz

The study compares educated Poznań speech on the basis of a study byWitaszek-Samborska (1985, 1986) and a corpus compiled thirty years later. Thefeatures of Poznań speech, examined on 14 speakers from the corpus, include:voicing of obstruents before heterolexical sonorants (okszyg emocji), realizationof word-final ‹-ą› as [-ɔm] (idom tom drogom), realization of /stʂ tʂ dʐ/ as /ʂt͡ʂ t͡ʂ d͡ʐ/ (szczelać), the presence of the velar nasal [ŋ] before a heteromorphemic velarplosive /k/ (okienko), realization of word-final ‹-ej› as /-i(j)/ or /-ɨ(j)/ (lepi(j)), presenceof prothetic [w] before word-initial /ɔ/ (łojciec), presence of voiced /v/ in clusterswith preceding voiceless consonants (trwały), and realization of ‹-śmy› as [ʑmɨ](słyszelˈiśmy). The results suggest a change in Poznań speech and point towardsdialect levelling.

Celem niniejszej pracy jest zbadanie polskiej fonotaktyki z punktu widzenia różnych modeli preferencyjności. Inwentarz zbitek spółgłoskowych występujących na początku i na końcu słowa został wyekstrahowany ze słownika oraz zanalizowany na podstawie założeń Zasady Sonorności oraz Zasady Audiodystansu Netto. Zasada Sonorności określa dystanse między spółgłoskami na podstawie sposobu artykulacji, podczas gdy Zasada Audiodystansu Netto bierze pod uwagę dystanse w sposobie i miejscu artykulacji oraz pomiędzy obstruentami a sonorantami. Ponadto znaczna część zbitek spółgłoskowych w języku polskim jest wynikiem działania morfologii. Drugim celem jest zatem zbadanie stopnia zależności między preferencyjnością zbitek a ich morfologiczną strukturą. Analiza pokazuje, że Zasada Audiodystansu Netto, jako bardziej restrykcyjna miara, odrzuca większą grupę zbitek. Obie zasady natomiast potwierdzają związek między preferencyjnością zbitek spółgłoskowych a ich morfologiczną złożonością.