W niniejszym tekście zaprezentowana została koncepcja wychowania opracowana przez bł. Marię Karłowską (1865–1935). Ta założycielka Zgromadzenia Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej całe swoje życie pracowała z osobami wykluczonymi społecznie, zwłaszcza z dziewczętami i młodymi kobietami prostytuującymi się. Zakładała dla nich placówki opiekuńczo-- wychowawcze, w których wraz ze współpracownikami, pomagała przezwyciężać ich kryzysy życiowe. W systemie wychowawczym wprowadzonym przez Karłowską można wyróżnić kilka istotnych założeń. Przede wszystkim ważny był rozwój społeczny i moralny wychowanek. Duży nacisk kładziono na naukę zawodu oraz pracę. Priorytetowe było też wychowanie do wolności, samodzielności i obywatelskości, które odbywało się w duchu pedagogiki dialogu i miłości. Wychowawcy musieli wykazać się cierpliwością i wyrozumiałością, pracować na zasobach podopiecznych, a także prowadzić profilaktykę zachowań ryzykownych. Mimo upływu czasu koncepcja ta nie straciła na znaczeniu, gdyż opiera się na uniwersalnych wartościach, fundamentalnych w pracy wychowawczej z młodzieżą zagrożoną wykluczeniem społecznym.
