Cel pracy: Celem pracy była analiza zmian w liczbie samobójstw, sposobie ich popełnienia, strukturze wiekowej i płci osób dokonujących samobójstwa w okresie pandemii COVID 19 w stosunku do okresu sprzed pandemii.
Materiały i metody: Dane do pracy pochodziły z odręcznie tworzonej księgi, w której rejestrowane są zwłoki kierowane do Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (WUM). Pierwszy etap pracy wymagał ręcznego przepisania księgi do programu Excel. Wstępna analiza dotyczyła wszystkich zarejestrowanych zwłok w roku 2019 (rok przed pandemią) i 2020 roku (rok wybuchu pandemii) – n=2939. Szczegółowej analizie poddano przypadki zgonów samobójczych. Znamienność statystyczna była badana testem Chi-Kwadrat i Proportion Test.
Wyniki: Ogólna liczba samobójstw w roku 2020 była nieco wyższa (n=208) w porównaniu z rokiem 2019 (n=197), przy czym najwyraźniejszy przyrost dotyczył samobójstw dzieci i młodzieży (grupa 0-19 lat) – 2019 r. n=6, 2020 r. n=14, ale nie były to różnice znamienne statystycznie (p>0,05). Zaobserwowano natomiast znamienny statystycznie przyrost zgonów samobójczych, gdzie przyczyną zgonu było zamierzone zatrucie (2019 r. n=5, 2020 r. n=17). W okresie pandemii zaobserwowano niewielki wzrost liczby samobójstw u mężczyzn (2019 r. n=152, 2020 r. n=162), przy praktycznie stabilnym poziomie liczby samobójstw kobiet (2019 r. n=45, 2020r n=46).
Wnioski: W pierwszym roku pandemii w Warszawie i okolicach nie zaobserwowano istotnego zwiększenia liczby samobójstw, ale w sposób wyraźny wzrosła liczba osób w najmłodszej grupie wiekowej. Zmiana w liczbie samobójstw nie dotyczyła kobiet. Istotna zmiana miała związek z wyborem metody samobójstwa – wzrosła liczba zamierzonych zatruć śmiertelnych.
