Określenie czasu zgonu (ang. PostMortem Interval, PMI) jest istotnym aspektem w badaniach dla potrzeb wymiaru sprawiedliwości, poniważ umożliwia weryfikację alibi lub ograniczenie kręgu podejrzanych. Niemniej jednak, szacowanie PMI pozostaje jednym z największych wyzwań w naukach sądowych.. W isocie, obecnie stosowane metody są podatne na wpływ różnorodnych czynników biotycznych i abiotycznych oddziałujących na proces rozkładu. W związku z tym ustalenie czasu zgonu w dużej mierze zależy od umiejętności oraz doświadczenia ekspertów medycyny sądowej. W rezultacie obecnie stosowane procedury są obarczone ryzykiem popełnienia błędu. Ostatnio wykazano, że analiza mikrobiomu jelitowego jest przydatna w określaniu czasu zgonu. Co więcej, pojawiające się dowody wskazują, że profilowanie mikrobiomu jamy ustnej może również dostarczyć cennych informacji na temat szacowania PMI. W niniejszym artykule dokonano przeglądu dotychczas opublikowanych prac z zakresu zmienności mikrobiomu jamy ustnej w szacowaniu czasu zgonu, co pozwoliło wykazać ograniczenia metodologiczne wpływające na wartość naukową poczynionych do tej pory ustaleń. W związku z tym przedstawiono standardy i rekomendacje dla badań naukowych prowadzonych w zakresie analizy zmienności składu bakteryjnego jamy ustnej w określaniu PMI, mające na celu zwiększenie dokładności i powtarzalności wyników. Standaryzacja tego typu badań może w przyszłości przyczynić się do rozwoju innowacyjnych metod, które znalazłyby zastosowanie w rutynowej praktyce genetyczno-sądowej.
