Celem artykułu jest określenie znaczenia edukacji dla rozwoju turystyki religijnej. Uwzględnione zostały trzy wymiary edukacji: wiedza, umiejętności i postawy, które odniesiono do podmiotów podaży, biorących udział w kreowaniu produktu turystycznego stosując podział na bezpośrednio i pośrednio związane z obsługą turystów religijnych. Celem dodatkowym jest zbadanie, czy istnieją różnice dotyczące postrzegania konieczności edukacji na temat turystyki religijnej w różnych, przykładowych krajach europejskich.
Badanie miało charakter jakościowy, posłużono się triangulacją metod łącząc wywiady eksperckie i zogniskowane wywiady grupowe przeprowadzone w 6 krajach europejskich (Polska, Hiszpania, Grecja, Włochy, Rumunia, Bułgaria).
Badania wykazały, że edukacja powinna odrywać istotną rolę w tworzeniu produktu turystyki religijnej. Zauważono jednak, że nieco inny charakter edukacja może mieć dla podmiotów bezpośrednio związanych z obsługą turystów, a inny dla podmiotów, które nie wchodzą w bezpośrednie relacje z turystami. Nie wykazano natomiast znaczących różnic w podziale na kraje, z których pochodzili respondenci.
