%0 Journal Article
%T Dublety „romańskie” w hiszpańskim (1611–1739). Prezentacja zagadnienia
%A Stala, Ewa
%J Romanica Cracoviensia
%V Tom 11 (2011)
%R 10.4467/20843917RC.11.045.0113
%N Tom 11, Numer 1
%P 409-414

%@ 1732-8705
%D 2012
%U https://ejournals.eu/czasopismo/romanica-cracoviensia/artykul/dobletes-romanicos-en-espanol-1611-1739-presentacion-del-fenomeno
%X Zapożyczenia z języka klasycznego, w tym wypadku łaciny, to zjawisko powszechne w języku hiszpańskim i innych językach romańskich. Tego rodzaju zapożyczenia mogą być bezpośrednie (L1 → L2) bądź zapożyczone poprzez inny język znajdujący się w bezpośrednim kontakcie, w przypadku hiszpańskiego – najczęściej język romański (L1 → L2 → L3). Czasami, w wyniku zaistnienia takiego zapożyczenia w języku docelowym, pojawia się dublet etymologiczny: para (czasem grupa) wyrazów mających ten sam łaciński źródłosłów, złożona z pożyczki romańskiej i zapożyczenia bezpośredniego z łaciny bądź wyrazu odziedziczonego z łaciny. W niniejszym artykule przedstawiamy jedynie sam proces i kilka odpowiedników w innych językach romańskich. W celu dokładnej analizy zagadnienia odsyłamy do obszerniejszego szkicu (Stala 2012) zamieszczonego w bibliografii.