%0 Journal Article
%T Binding and Phasehood in South Slavic Revisited
%A Franks, Steven
%J Studies in Polish Linguistics
%V Volume 14 (2019)
%R 10.4467/23005920SPL.19.014.11079
%N Vol. 14, Issue 2
%P 61-80
%K języki południowosłowiańskie, DP, wiązanie anaforyczne, cechy fazowości, odniesienie rozłączne
%@ 1732-8160
%D 2019
%U https://ejournals.eu/czasopismo/studies-in-polish-linguistics/artykul/binding-and-phasehood-in-south-slavic-revisited
%X Wykorzystując różne metody badawcze, Bošković argumentuje w wielu swoich pracach, że języki można podzielić na te, w których frazy rzeczownikowe wymagają w swojej strukturze składniowej przedimka jako ośrodka frazy i są językami z DP oraz te, które nie wymagają przedimka jako ośrodka frazy i nie są językami z DP. Język bułgarski (i macedoński) wyrażają określoność w sposób morfologiczny i choć mogłoby się wydawać, że różnią się od bośniackiego/chorwackiego/czarnogórskiego/serbskiego (oraz słoweńskiego) pod względem struktury rzeczownikowej, najnowsze prace wykazują, że uznanie bułgarskiego jako języka z przedimkiem we frazie rzeczownikowej nie jest oczywiste. Nawiązując do danych językowych w pracy LaTerza (2016), zawierającej argumenty krytyczne wobec analizy zasad wiązania anaforycznego i cech fazowości w językach bośniackim/chorwackim/czarnogórskim/serbskim przedstawionej w pracach Despić (2009, 2011, 2013), niniejszy artykuł stanowi próbę wyjaśnienia problematycznych danych z języków południowosłowiańskich i wykazuje, że istniejące istotne różnice pomiędzy językami południowosłowiańskimi umacniają koncepcję „parametryzacji struktury rzeczownikowej (DP)” w opisie różnych możliwości wiązania.