%0 Journal Article
%T Wanda, królowa sarmacka – próba epopei
%A Dąbrowski, Roman
%J Konteksty Kultury
%V 2013
%N Tom 10, Numer 1-2
%P 5-17

%@ 2083-7658
%D 2013
%U https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/wanda-krolowa-sarmacka-proba-epopei
%X W 1809 roku ukazał się anonimowo fragment poematu Wanda, królowa sarmacka. Czytamy w nim, że Wanda, córka Kraka wędruje z towarzyszkami jako posłanka do Jazygów z prośbą o pomoc przeciw najeźdźcom germańskim pod wodzą Rotygara. Po drodze spotykają pobożnego pustelnika, który poucza je o wartości cnoty i przepowiada królewnie przyszłość. Kiedy podczas dalszej podróży płyną po Dunaju, burza, wywołana przez boga wiatrów Pochwista na prośbę bogini miłości Dzidzielii, rozbija barkę. Towarzyszki Wandy giną, a ona sama ratuje się i płynie dalej, trzymając się fragmentu tejże barki. Wanda nawiązuje do tradycji epopei, autor wprowadza charakterystyczne dla tego gatunku motywy, między innymi machinę cudowną, zastępując bóstwa antyczne postaciami z mitologii słowiańskiej, przeciwstawiającymi się wyrokom Boga chrześcijańskiego. Utwór ten posiada jednak też wyraźne cechy poematu opisowego. Wanda bardzo dobrze obrazuje przemiany, jakie dokonywały się na gruncie poezji epickiej na początku XIX wieku