@article{e25f7c69-f9cd-4aca-9503-171054eeb0cd,
author = {Anna  Kawalec},
title = {Rozległe konteksty performatywności. Dwugłos o książce Freddiego Rokema},
journal = {Przegląd Kulturoznawczy},
volume = {2011},
number = {Numer 2 (10)},
year = {2012},
issn = {1895-975X},
pages = {92-97},keywords = {},
abstract = {FRAGMENT Bazową kategorią ostatniej z książek Rokema jest pojęcie praktyk dyskursywnych (discursive practices), wyrażające ów teoretycznie dualny lub graniczny charakter (fikcyjno-realny oraz psychiczno-cielesny). W rozdziale pierwszym Rokem przywołał ważne konteksty dla swojej tezy: dramat Sofoklesa Król Edyp oraz orację Arystofanesa z Uczty. Konteksty te ukierunkowały autora w poszukiwaniu wspólnej płaszczyzny dla myślenia filozoficznego, twórczości tragicznej i komicznej, poziomu realnego, metod twórczych i świata przedstawionego w dziele (prawdy i quasi-prawdy, według terminologii Romana Ingardena). Tym wspólnym szerokim polem jest dla autora pytanie: Kim jest człowiek? (wielokrotnie powtarzane w pierwszej części: What is a human?).},
doi = {10.4467/20843860PK.12.007.0366},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/przeglad-kulturoznawczy/artykul/rozlegle-konteksty-performatywnosci-dwuglos-o-ksiazce-freddiego-rokema}
}