%0 Journal Article
%T Goethe i Byron w prelekcjach paryskich Adama Mickiewicza
%A Dopart, Bogusław
%J Konteksty Kultury
%V 2013
%R 10.4467/23531991KK.13.001.1759
%N Tom 10, Numer 3
%P 255-271

%@ 2083-7658
%D 2013
%U https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/goethe-i-byron-w-prelekcjach-paryskich-adama-mickiewicza
%X Artykuł podejmuje kwestię obecności J. W. Goethego i G. Byrona w refleksji literackiej i kulturowej A. Mickiewicza ze szczególnym uwzględnieniem paryskich prelekcji o Literaturze słowiańskiej (1840-1844). Biegunowo odmienne indywidualności: klasyka weimarskiego i buntowniczego romantyka Mickiewicz respektuje na równi. Konfrontuje ich dorobek i postawę autorską w swych najważniejszych wypowiedziach programowych na różnych etapach twórczości. Także w swej praktyce twórczej artystycznie wszechstronny poeta prowadzi dialog z Goethem i Byronem (m.in. Sonety krymskie, Konrad Wallenrod, III cz. Dziadów, przekład Giaura). W prelekcjach paryskich Goethe i Byron nadal są dla Mickiewicza najważniejszymi twórcami literatury nowoczesnej. Reprezentują oni ważne dziedziny dialogu kultury Słowiańszczyzny z Zachodem. Autor Fausta pozostaje tu autorytetem stricte literackim, przestaje więc pełnić równorzędną rolę wobec angielskiego romantyka, Napoleona poetów, który wpisuje się w historię polityczną narodów słowiańskich i przekazuje im tajniki „literatury przyszłości”.