%0 Journal Article
%T Ceremonie żałobne nie robią się tylko dla zmarłego, bo ten już czuć zaprzestał… – o roli tradycji pogrzebowych i upamiętnianiu zmarłych na emigracji w praktyce dydaktyczno-wychowawczej Szkoły Polskiej na Batignolles
%A Pugacewicz, Iwona H.
%J Studia Migracyjne – Przegląd Polonijny
%V 2019 (XLV)
%R 10.4467/25444972SMPP.19.023.10849
%N Nr 2 (172)
%P 255-273
%K Batignolles, cmentarz, emigracja, edukacja, Francja, manifestacja, patriotyzm, pogrzeb, tradycja, żałoba, wychowanie narodowe
%@ 2081-4488
%D 2019
%U https://ejournals.eu/czasopismo/smpp/artykul/ceremonie-zalobne-nie-robia-sie-tylko-dla-zmarlego-bo-ten-juz-czuc-zaprzestal-o-roli-tradycji-pogrzebowych-i-upamietnianiu-zmarlych-na-emigracji-w-praktyce-dydaktyczno-wychowawczej-szkoly-polskiej-na-batignolles
%X 
	Artykuł prezentuje interesującą, dziewiętnastowieczną formę demonstracji uczuć narodowych, jaką był polski pogrzeb na emigracji. Przyjmował często formę patriotycznej manifestacji i w sposób naturalny, niejako mimowolnie, okazał się ważnym elementem działalności Szkoły Polskiej na Batignolles. Uchwycenie roli ceremoniału pochówkowego w patriotycznej dydaktyce największej dziewiętnastowiecznej polskiej placówki edukacyjnej na Zachodzie, to ukazanie zupełnie nieznanej sfery emigracyjnego wychowania. Uczestnictwo polskich dzieci i młodzieży w pogrzebach, jak i związanych z nimi, wypracowywanych przez lata zwyczajach, wpisało się na stałe do szeroko rozumianego programu wychowawczo-dydaktycznego szkoły, świadczyło o odrębności obyczajowo-etnicznej polskiej diaspory wobec francuskiej kultury, uczyło historii i polskich tradycji, wzmacniało poczucie polskiej identyfikacji narodowej. Poprzez cykliczne odbywane żałoby, procesje i tym podobne manifestacje kształtowały się elementy tożsamości batignolskiej młodzieży typowe dla przedstawicieli polskiej diaspory. Ukazanie wagi i trwałości takiego patriotycznego, a zarazem „żałobnego” wychowania uzmysławia rolę pozalekcyjnej edukacji w konstruowaniu i przekazywaniu trwałej identyfikacji narodowej kolejnym pokoleniom wychowywanym na emigracji.

	Funeral ceremonies are not only for the deceased, because this one has already ceased to feel... About the role of funerary traditions in emigration and commemoration of the deceased in the didactic and educational practice of the Polish School in Batignolles
	The article presents a novel, previously unused, form of the demonstration of national feelings, namely the Polish funeral in exile. Like a special form of a patriotic manifestation in a seemingly natural way, somehow involuntarily, it transpires to be an important element of the work of the Polish school at Batignolles. The presentation of the role of the burial ceremonies in the pedagogical practice of the largest Polish educational institution in the West, is a presentation of a completely unknown sphere of emigrant teaching. Both the funeral itself and the customs which were developed over the years, became a permanent part of the Batignol educational and didactic program. They have influenced the cultural and ethnic identity of the youngest diaspora, taught history and Polish customs, and strengthened the sense of national dignity. Through the periodic mourning, processions and similar manifestations, the typical young emigrant’s identity has been shaped. By showing the importance and durability of such a patriotic and sorrowful education, it is possible to present the role of the school and its extracurricular education in constructing and transferring the permanent national identification to subsequent generations brought up in exile.

	Keywords: Batignolles, cemetery, emigration, education, France, funeral, manifestation, mourning, national education, patriotism, tradition