@article{d0d03b83-2c72-4867-9af0-f5b1890934e6,
author = {Adam A. Zych},
title = {<p>
	Język, mowa i komunikacja – ważną przestrzenią geragogiki specjalnej </p>},
journal = {Labor et Educatio},
volume = {2015},
year = {2017},
doi = {},
issn = {2353-4745},
pages = {397-409},keywords = {afazja; agnozja; amnezja; apraksja; choroba Alzheimera; geragogika specjalna; gerontologopedia; język; komunikacja interpersonalna; otępienie; mowa},
abstract = {<p>
	Przedmiotem tego artykułu jest mowa, język i komunikacja z osobami starszymi, którzy są niekiedy naznaczeni chorobą i/lub niepełnosprawnością. Europejskie społeczeństwo gwałtownie się starzeje. Trzydzieści lat temu Europę nazwano „podstarzałą Europą”, a  dzisiaj powiada się, że Europa jest „starcem świata”… Dziś ludność Polski to „najszybciej starzejące się społeczeństwo w Europie…”. W artykule przedstawiono aktualne demograficzne, medyczne i społeczne problemy związane z starzejącym się społeczeństwem. Ostatnie dziesięciolecia przyniosły nową kategorię gerontologiczną i lingwistyczną zarazem, jaką jest elderspeak, czyli mowa starcza. W schorzeniach neurodegeneracyjnych i naczyniowych występują cztery „A” się: Amnezja, Agnozja, Apraksja i  Afazja. Afazja powoduje trudności w  konwersacji i  komunikacji interpersonalnej. Paul Grice sformułował wiele lat temu klasyczne zasady kooperacyjnej konwersacji oraz maksymy komunikacyjne i/lub konwersacyjne, które obejmują: a) ilość przekazywanych informacji, b) jakość informacji, czyli ważność bądź znaczenie komunikatu, oraz c) odniesienie, czyli stosunek do osoby chorej. Artykuł zamyka konkluzja, że konieczne staje się tworzenie w najbliższych latach – w obrębie geragogiki specjalnej – nowej dziedziny logopedii, jaką będzie gerontologopedia, a przede wszystkim istnieje potrzeba stworzenia na polskich uczelniach nowego kierunku studiów podyplomowych z zakresu gerontologopedii.</p>},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/labor-et-educatio/artykul/jezyk-mowa-i-komunikacja-wazna-przestrzenia-geragogiki-specjalnej}
}