%0 Journal Article
%T Kobiety w obozowej prozie Tadeusza Borowskiego
%A Kulesza, Dariusz
%J Konteksty Kultury
%V 2017
%R 10.4467/23531991KK.17.026.8350
%N Tom 14 zeszyt 4
%P 390-407
%K obraz kobiet, obóz koncentracyjny, lagrowa proza Tadeusza Borowskiego, piękno
%@ 2083-7658
%D 2018
%U https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/kobiety-w-obozowej-prozie-tadeusza-borowskiego
%X Obraz kobiet w obozowej prozie Tadeusza Borowskiego autor artykułu przedstawia, analizując trzy teksty: U nas, w Auschwitzu…, Ludzie, którzy szli oraz Kamienny świat. Pierwsze opowiadanie to przygotowanie do behawioralnej prezentacji lagru. O jego kształcie zdecydowało w dużej mierze to, że tworzą je zrekonstruowane listy, które Borowski jako więzień KL Auschwitz pisał do ukochanej, swojej przyszłej żony, do Marii Rundo. Ludzie, którzy szli to naznaczony behawioralnymi metaforami całościowy wizerunek FKL-u: koncentracyjnego obozu kobiet. W cyklu Kamienny świat autor Pożegnania z Marią funkcjonalizuje postacie kobiet po to, by pokazać skuteczność mechanizmów lagrowania. W każdym z analizowanych tekstów Borowski powiela patriarchalnie determinowane role kobiet, ale traktuje je także jako personalną, humanistyczną miarę koncentracyjnej katastrofy, korzystając przy tym z wyznaczonego przez klasyczną filozofię grecką kontekstu Platońskiej triady, w którym miarą prawdy jest piękno oznaczające, co prawda, głównie zalety etycznej natury, ale spersonalizowane w kobietach o nadzwyczajnej urodzie.