Advisory Committee on Modernising the Diplomatic Service (2013). Modernising Dutch diplomacy. Progress report. Pobrane z: https://www.government.nl/documents/parliamentary-documents/2013/06/28/modernising-dutch-diplomacy (dostęp: 24.04.2021).
Auer C., Srugies A. (2013). Public Diplomacy in Germany. Los Angeles: Figueroa Press. Pobrane z: https://uscpublicdiplomacy.org/sites/uscpublicdiplomacy.org/files/
useruploads/u35361/2013%20Paper%205.pdf (dostęp: 24.04.2021).
Chadwick A. (2013). The Hybrid Media System. New York: Oxford University Press.
Cyber-Außenpolitik (2013). Pobrane z: https://www.auswaertiges-amt.de/de/aussenpolitik/globalefragen/cyber-aussenpolitik/KS_cyber-aussenpolitik.html (dostęp: 4.09.2013).
Digital Diplomacy (2014). Pobrane z: http://blogs.fco.gov.uk/digitaldiplomacy/case-study/mintoring-event-in-iran/ (dostęp: 27.02.2014).
Digital in 2020: We Are Social (2021). Pobrane z: https://wearesocial.com/digital-2020 (dostęp: 24.04.2021).
Galtung J., Ruge M.H. (1970). The Structure of Foreign News. W: J. Tunstall (red.). Media Sociology: A Reader. London: Constable, s. 259–300.
Hafner-Barton E., Kahler M., Montgomery A.H. (2009). Network Analysis for International Relations. „International Organization”, 63 (Summer), s. 559–592. DOI: 10+10170S0020818309090195.
Hocking B., Melissen J. (2015). Diplomacy in the Digital Age. Clingendael Report, July.
Katz E., Dayan D. (2018). L’esprit de l’escalier: 25 years of insight. „Media, Culture and Society”, 40(1), s. 143–152.
Kreft J. (2019). Władza algorytmów. U źródeł potęgi Google i Facebooka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Manor I., Crilley R. (2019). The Mediatisation of MFAS: Diplomacy in the New Media Ecology. „The Hague Journal of Diplomacy”, 15(1–2), s. 66–92. DOI: 10.1163/1871191x-15101051.
Media Report: Austrian Cultural Season 2013–2014 (2014). Pobrane z: http://www.akfmo.org/uploads/Press_report_Art_Management.pdf (dostęp: 24.04.2021).
Ociepka B. (2008). System medialny Niemiec. W: J. Adamowski (red.). Wybrane zagraniczne systemy medialne. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, s. 87–128.
Ociepka B. (2019). (Un)successful Years: EU Countries’ Cultural Diplomacy with Russian Federation. „Place Branding and Public Diplomacy”, 15, s. 50–59. DOI: 10.1057/s41254-018- 00113-3.
Pamment J. (2013). New Public Diplomacy in the 21st Century: A Comparative Study of Policy and Practice. New York: Routledge.
Popiołek M. (2015). Serwisy społecznościowe w przestrzeni internetowej. (Social)mediatyzacja życia codziennego. „Zeszyty Prasoznawcze”, 1(221), s. 60–71. DOI: 10.4467/2299- 6362PZ.15.005.3143.
Rada Promocji Polski (2009). Kierunki promocji Polski do 2015 roku. Dokument przyjęty w grudniu 2009 r.
Roche M. (2000). Megaevents and Modernity. London: Routledge.
Tankovska H. (2021). Facebook MAU Worldwide 2020. Statista, https://www.statista.com/statistics/264810/number-of-monthly-active-facebook-users-worldwide/ (dostęp: 24.04.2021).
Taylor P.M. (2011). Public Diplomacy on Trial? W: A. Fisher, S. Lucas (red.). Trials of Engagement. Lejda: Martinus Nijhoff, s. 17–31.
Thurner P.W. (2018). Networks and European Union Politics. W: J.N. Victor, A.H. Montgomery, M. Lubel (red.). The Oxford Handbook of Political Networks. Oxford: Oxford University Press, s. 589–610.
Villanueva C.R. (2018). Theorizing Cultural Diplomacy All the Way Down: A Cosmopolitan Constructivist Discourse from an Ibero-American Perspective. „International Journal of Cultural Policy”, 24(5), s. 681–694. DOI: 10.1080/10286632.2018.1514033.