%0 Journal Article
%T Sandhi-Voicing in Dialectal Polish: Prosodic Implications
%A Wojtkowiak, Ewelina
%A Schwartz, Geoffrey
%J Studies in Polish Linguistics
%V Volume 13 (2018)
%R 10.4467/23005920SPL.18.006.8745
%N Vol. 13, Issue 2
%P 123-143
%K prozodia, procesy sandhi, dialekty języka polskiego, granice wyrazów, reprezentacja fonologiczna, fonetyka i fonologia
%@ 1732-8160
%D 2018
%U https://ejournals.eu/czasopismo/studies-in-polish-linguistics/artykul/sandhi-voicing-in-dialectal-polish-prosodic-implications
%X Proces udźwięcznienia sandhi w wybranych dialektach języka polskiego dotyczy spółgłosek znajdujących się na końcu wyrazu, które znajdują się bezpośrednio przed kolejnym wyrazem rozpoczynającym się od samogłoski lub spółgłoski zwarto-otwartej. Według tradycyjnych opisów, proces ten zachodzi bez względu na to, czy spółgłoska jest z zasady dźwięczna czy bezdźwięczna. Zjawisko to sprawiało problemy dla teorii fonologicznej - wcześniejsze analizy albo wymagają mechanizmów ad-hoc pozwalających na rozprzestrzenianie się cechy [voice] albo w niezadawalający sposób tłumaczą ograniczenia kontekstu tego procesu. W tym artykule badamy hipotezę, że w dialektach w których występuje proces udźwięcznienia granice wyrazów są słabsze. Porównujemy użytkowników (N=10) standardowej polszczyzny z użytkownikami (N=10) dialektu wielkopolskiego, którzy nagrali zdania zawierające sekwencje spółgłoski właściwej i spółgłoski zwarto-otwartej na granicy wyrazów. Znalezione zostały dowody akustyczne słabszych granic w dwóch parametrach prozodycznych u użytkowników dialektu, co odzwierciedla przywidywania teoretyczne. Przewidywania te pochodzą z modelu Onset Prominence (Schwartz 2010 et seq.), który tłumaczy też dlaczego proces ten ogranicza się do kontekstu przed spółgłoską zwarto-otwartą i rolę, jaką stopień otworu artykulacyjnego ma w jego wywoływaniu.