Bartoszek A. (2018). Kryzys debaty publicznej w polskiej demokracji a pop-polityka. „Przegląd Socjologiczny”, 2(67), s. 65–91.
Bartoszewicz M. (2019). Tygodniki opinii – użyteczny instrument marketingu politycznego? „Historia i Polityka”, 27(34), s. 57–69. DOI: 10.12775/HiP.2019.004.
Bobrowska E. (2012). Debata publiczna w świetle analizy dyskursu. Kryteria porównawcze. „Studia Socjologiczne”, 1(204), s. 39–55.
Brzoza K., Głuszek-Szafraniec D., Szostok P. (2017). Upolitycznienie przekazu prasowego w wybranych polskich tygodnikach opinii. Wstępny raport z badań. „Political Preferences”, 16, s. 81–92. DOI: 10.6084/m9.figshare.5605678.
Brzoza-Kolorz K., Głuszek-Szafraniec D., Szostok-Nowacka P. (2019). „Cóż tam, panie, w polityce?” Czyli o wzajemnym postrzeganiu dziennikarzy i polityków w mediach. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Czyżewski M., Kowalski S., Piotrowski A. (2010). Rytualny chaos. Studium dyskursu publicznego. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Dobek-Ostrowska B. (2011a). Polski system medialny na rozdrożu. Media w polityce, polityka w mediach. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Dobek-Ostrowska B. (2011b). Italianization (or Mediterraneanization) of the Polish Media System? [w:] D. Hallin, P. Mancini (eds.), Comparing Media Systems Beyond the Western World (Communication, Society and Politics). Cambridge: Cambridge University Press, s. 26–50. DOI:10.1017/CBO9781139005098.004.
Dobek-Ostrowska B. (2015). Między politologią i komunikologią. Razem czy osobno? Przypadek studiów porównawczych nad relacjami polityki i mediów w Europie Środkowo-Wschodniej. „Politeja”, 5(36), s. 27–49. DOI: 10.12797/Politeja.12.2015.36.03.
DrożdżM. i in. (2019). Raport z monitoringu programu TVP INFO w dniach 4–10 czerwca 2018 roku dla potrzeb Rady Programowej TVP S.A. Kraków: Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.
Dworak J. i in. (2019). Raport. Media publiczne 2015–2019: Studium upadku. I co dalej? Warszawa: Instytut Bronisława Komorowskiego.
Fisher C. (2016). The Advocacy Continuum: Towards a Theory of Advocacy in Journalism. „Journalism”, 17(6), s. 711–726.
Furman W. (2010). Paralelizm polityczny polskich tygodników opinii na przykładzie sporu o Lecha Wałęsę w 2008 roku. „Studia Medioznawcze”, 2(41), s. 49–57.
Gołębiewski F. (2018). Media pod lupą. Analiza przekazów medialnych z roku 2018. Toruń: Instytut Dyskursu i Dialogu.
Hallin D.C., Mancini P. (2007). Systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujęciu porównawczym. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Herrero L.C. i in. (2017). Rethinking Hallin and Mancini Beyond the West: An Analysis of Media Systems in Central and Eastern Europe. „International Journal of Communication”, 11, s. 4797–4823.
Hordecki B., Piontek D. (2011). An Ideal of a Politician in Polish Tabloids “Super Express” and “Fakt. Daily”. „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”, 3, s. 47–60.
Kampka B. (2014). Debata publiczna. Warszawa: Oficyna Naukowa.
KardaśJ. (2018). Media obiektywne czy media stronnicze? Analiza wizerunku Platformy Obywatelskiej i Prawa i Sprawiedliwości w „Gazecie Wyborczej” podczas parlamentarnej kampanii w 2011 roku. „Rocznik Bibliologiczno-Prasoznawczy”, 10(21), s. 151–167.
Karp H. (2017). Analiza jakościowa przekazów w aspekcie przestrzegania przepisów w zakresie obowiązków programowych ustawy o radiofonii i telewizji oraz zobowiązań koncesyjnych stacji TVN24, POLSAT NEWS, TVP INFO i serwisów informacyjnych /Faktów/Wydarzeń/Wiadomości z wydarzeń z polskiego Parlamentu i sprzed Sejmu w dniach 16–17–18 grudnia 2016 r. Raport na zlecenie KRRiT, http://www.krrit.gov.pl/Data/Files/_public/Portals/0/raporty/raporty-z-monitoringow/raport.pdf (dostęp: 24.05.2020).
Karwat M. (2007). O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Klepka R. (2016). Informowanie, krytyka i agitacja w wybranych tygodnikach opinii o kandydatach w wyborach prezydenckich w 2015 roku [w:] H. Batorowska, Z. Kwiasowski (red.), Kultura informacyjna w ujęciu interdyscyplinarnym. Teoria i praktyka. Kraków: Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, s. 140–152.
Klepka R. (2018a). Medialna stronniczość polityczna jako nowa forma cenzury: przypadek Wiadomości TVP [w:] Z. Romek, K. Kamińska-Chełminiak (red.), Cenzuro wróć? Mechanizmy ograniczania wolności słowa w Polsce po 1990 roku. Pułtusk: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, s. 189–203.
Klepka R. (2018b). Medialna walka o dobrą zmianę. Obraz wyborów parlamentarnych w 2015 roku w wybranych mediach. Kraków: Wydawnictwo Libron.
Kokot M., wyborcza.pl (2015). Czy Polska rozbiła Grupę Wyszehradzką? Wyszehrad ma się dobrze, czy ma się źle?, 24.09, https://wyborcza.pl/1,76842,18899120,czy-polska-rozbila-grupe-wyszehradzka-wyszehrad-ma-sie-dobrze.html (dostęp: 25.05.2020).
Kolczyński M. (2008). Strategie komunikowania politycznego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Kolczyński M. (2017). Stronniczość mediów w bipolarnym środowisku politycznym. Tygodnik „Polityka” w kampaniach wyborczych 2015 roku. „Polityka i Społeczeństwo”, 1(15), s. 33–47. DOI: 10.15584/polispol.2017.1.3.
Komunikat Zarządu Związku Kontroli i Dystrybucji Prasy o wysokości nakładów i dystrybucji tytułów kontrolowanych przez ZKDP w 2018 roku, Uchwała nr 25/2019 z dnia 5 września 2019 roku.
Kozielski P. (2014). Pro-pornographic Sex Education as an Ailment of the Polish Republic: An Analysis of the Press Discourse of “Gazeta Polska”. „Ars Educandi”, 11, s. 269–278.
Kozielski P., Gutowska-Kozielska E. (2018). Fat Cats Brought Up on Fukuyama and Lyotard… or Post-modernity in “Gazeta Polska”. „Media –Business –Culture. Journalism and Social Communication”, 5, s. 69–80.
Krajewski A. i in. (2019). Raport z monitoringu „Wiadomości” TVP w okresie kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego 10–24 maja 2019 r. Warszawa: Towarzystwo Dziennikarskie, Fundacja im. Stefana Batorego.
Kurdupski M. (2020). Polsat i TVN liderami oglądalności w 2019 roku, TVP2 na plusie. „M jak miłość” i „Teleexpress” hitami. Wirtualne Media, 1.01, https://www.wirtualnemedia.pl/artykul/ogladalnosc-telewizji-2019-rok-polsat-liderem-tvp2-wzrost (dostęp: 24.05.2020).
Leśniczak R. (2019). Proeuropejskość czy eurosceptycyzm? Wizerunek Unii Europejskiej w kontekście kryzysu migracyjnego i uchodźczego. „Łódzkie Studia Teologiczne”28(1), s. 115–131.
Lisowska-Magdziarz M. (2013). Reprezentacje biedy i wykluczenia społecznego w tabloidach i mediach głównego nurtu. „Środkowoeuropejskie Studia Polityczne”, 1, s. 33–53.
Marchwiński G. (2012). „Wsłuchać się w nieskończoną opowieść o Polsce”. Dyskurs smoleński „Gazety Polskiej”. „Sprawy Narodowościowe”, 40, s. 181–196.
Markowski A. (2019). Sprawozdanie o stanie ochrony języka polskiego za lata 2016–2017. Raport na zlecenie Sejmu RP, Druk nr 3324, Warszawa, 14 marca 2019 r.
Męcwal S. (2010). Conflicts of Interest in Journalism. Alocal Journalist in the Network of Conflicts of Interest [w:] Conference Proceedings of Conflict of Interest in Central and Eastern Europe: An International Conference at the Institute of Sociology, Nicolaus Copernicus University Toruń, Poland, 25–27 August 2010, http://www.coi.conference.umk.pl/texts/Sylwia_Mecfal.pdf (dostęp: 24.05.2020).
Mielczarek T. (2018). Tygodniki opinii w zmieniającej się rzeczywistości. Kraków: Universitas. Najbardziej opiniotwórcze polskie media w 2018 roku. Instytut Monitorowania Mediów, Warszawa, styczeń2019 r.
Nierenberg B. (2011). Zarządzanie mediami. Ujęcie systemowe. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Obacz P. (2018). Analiza sytuacyjna polskiego życia politycznego i społeczeństwa. Kilka uwag na temat wielości źródeł władzy w Polsce [w:] A. Pytka, K. Maciąg (red.), Rozważania na temat kondycji polskiego społeczeństwa. Lublin: Wydawnictwo Naukowe Tygiel, s. 14–23.
Olechowska P. (2017). Stopień stronniczości polskich dzienników ogólnoinformacyjnych (wybrane wyznaczniki). „Political Preferences”, 16, s. 107–130.
Polkowska L. (2018). Wartości i antywartości w tygodnikach opinii. Analiza dyskursu z elementami lingwistyki kwantytatywnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW.
Sanecka-Tyczyńska J. (2015). Ocena III Rzeczypospolitej – płaszczyzna polaryzacji współczesnej polskiej sceny politycznej. „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Politologica”, XIV, s. 99–114.
Sprawozdanie końcowe z krótkoterminowej misji obserwacji wyborów ODIHR, Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka (ODIHR), Warszawa, 14 lutego 2020.
Ślarzyński M. (2018). Rola klubów „Gazety Polskiej” w sukcesie politycznym Prawa i Sprawiedliwości w 2015 roku. Aktorzy lokalni czy aktor ogólnokrajowej sfery publicznej III RP? „Przegląd Socjologiczny”, 2(67), s. 139–158, https://doi.org/10.26485/PS/2018/67.2/6.
Śliwa A. (2016). Publicystyka Tomasza Lisa na łamach „Newsweek Polska” w 2015 roku [w:] M. Dajnowicz, A. Miodowski (red.), Polityka i politycy w prasie XX i XXI wieku. Białystok: Wydawnictwo HUMANICA Instytut Studiów Kobiecych, s. 91–102.
Tvn24.pl (2015). Kopacz: Możemy przyjąć więcej niż 2 tys. uchodźców. Zapraszam liderów partii na spotkanie, 8.09, https://tvn24.pl/polska/kopacz-ws-uchodzcow-mozemy-przyjac-wiecej-uchodzcow-ra575563-3311359 (dostęp: 25.05.2020).
Zybertowicz A. (2012). Archipelag polskości. „Teologia Polityczna”, 18.04, https://teologiapolityczna.pl/andrzej-zybertowicz-archipelag-polskosci (dostęp: 24.05.2020).