Berta Á., 1994, Zum Wandel des auslautenden -G im Kiptschakischen. – Journal of Turkology 2/2: 163–195. 
Berta Á. 1998. West Kipchak languages. – Johanson L., Csató É.Á. (eds.) The Turkic languages. London, New York: 301–317. 
Dejna K. 1948. Elementy polskie w gwarach zachodnio-małoruskich. – Język Polski 28.3: 72–79. 
Dejna K. 1957. Gwary ukraińskie tarnopolszczyzny. [Prace Językoznawcze Komitetu Językoznawczego Polskiej Akademii Nauk 13]. Wrocław. 
Dubiński A. 1978. Phonetische Merkmale des Łuck-Halicz Dialektes der karaimischen Sprache. – Rocznik Orientalistyczny 39.2: 33–44. 
Dziurzyńska E. 1999. Podróże naukowe Tadeusza Kowalskiego w świetle materiałów archiwalnych. – Bieńkowski W. (ed.) Tadeusz Kowalski 1889–1948. [Materiały z Posiedzenia Naukowego PAN w dniu 19 czerwca 1998 r., Polska Akademia Umiejętności. W służbie nauki 4]. Kraków. 
Eilers W. 1967. Deutsch-persisches Wörterbuch. vol. 1. Wiesbaden. von Essen O. 19795. Allgemeine und angewandte Phonetik. Berlin. 
Grzegorzewski J. 1903. Ein türk-tatarischer Dialekt in Galizien. Vokalharmonie in den entlehnten Wörtern der karaitischen Sprache in Halicz. [Mit Einleitung, Texten und Erklärungen zu den Texten]. – Sitzungsberichte der kais[erlichen] Akademie der Wissenschaften in Wien. Philosophisch-historische Klasse 146: 1–80.
Grzegorzewski J. 1916–1918. Caraimica. Język Łach-Karaitów. – Rocznik Oryentalistyczny 1.2: 252–296. 
Grzegorzewski J. 1917. Narzecze południowe Karaitów polskich czyli t. zw. Łach-Karaimów. – Sprawozdania z czynności posiedzeń Akademii Umiejętności w Krakowie 22.3: 2–6. 
Kowalski T. 1929. Karaimische Texte im Dialekt von Troki. [Prace Komisji Orjentalistycznej Polskiej Akademji Umiejętności 11]. Kraków. 
KRPS = Baskakov N.A., Šapšal S.M., Zajončkovskij A. (eds.) 1974. Karaimsko-russko-poľskij slovaŕ. Moskva. 
KSB = Mardkowicz A. 1935. Karaj sez-bitigi. Słownik karaimski. Karaimisches Wörterbuch. Łuck. 
Kurzowa Z. 1985. Polszczyzna Lwowa i Kresów południowo-wschodnich do 1939 roku. Kraków [reprinted in 2006]. 
Levi B.Z. 1996. Russko-karaimskij slovaŕ. Krymskij dialekt. Odessa. Mardkowicz A. 1933. Jedi bitik. – Karaj Awazy 6: 6–10.
Mireev V.A., Abragamovič N.D. 2008. Jazyk karaimov zapadnoj Ukrainy (Časť pervaja. Kratkij očerk). Simferopoľ, Polevskoj, Slippery Rock. 
Moskovič W., Tukan B. 1993. The Slavic component in the dialects of the Karaim language. – Moskovič W., Shvarzband Sh., Alekseev A. (eds.) Jews & Slavs. vol. 1. Jerusalem, St. Petersburg: 296–303. 
Musaev K.M. 1964. Grammatika karaimskogo jazyka. Fonetika i morfologija. Moskva. 
Musaev K.M. 1977. Kratkij grammatičeskij očerk karaimskogo jazyka. Moskva. 
Németh M. 2006. Nieznane wiersze karaimskie Sergiusza Rudkowskiego (dialekt łucko-halicki). Edycja krytyczna [unpublished M.A.]. Kraków. 
Németh M. 2011. Unknown Lutsk Karaim letters in Hebrew script (19th–20th centuries). A critical Edition [Studia Turcologica Cracoviensia 12]. Kraków. 
Pritsak O. 1959. Das Karaimische. – Deny J. et al. (eds.) Philologiae Turcicae Fundamenta. Wiesbaden: 318–340.
Radloff W. 1893. Versuch eines Wörterbuches der Türk-Dialecte. vol. 1. Sanktpeterburg. 
Räsänen M. 1949. Zur Lautgeschichte der türkischen Sprachen [Studia Orientalia 15]. Helsinki. 
Rudkowski S. 1931. Korutkan dżuwaherłer. – Karaj Awazy 2: 19–20.
Rudkowski S. 1932. Kisencłer. – Karaj Awazy 4 (1932.2): 14. 
Rudkowski S. 1939. Dostłar (II ïlisi). Caja kotarmak caja ucurłaricin. Łuck.
Stachowski K. 2009. The discussion on consonant harmony in northwestern Karaim. – Türkbilig 18: 158–193. 
Steingass F. 1892. Persian-English dictionary. London.
Sulimowicz A. 2004. Imiona Karaimów z Halicza. – Siemeniec-Gołaś E., Georgiewa-Okoń J. (eds.) Wśród jarłyków i fermanów. [Materiały z sesji naukowej poświęconej pamięci dra Zygmunta Abrahamowicza]. Kraków: 143–149. 
Tekin T. 1991. A New classification of the Turkic languages. – Türk Dilleri Araştırmaları: 5–18. 
Tenišev È.R. 1984. Sravniteľno-istoričeskaja grammatika tjurkskich jazykov. Fonetika. Moskva. 
Wehr H. 1952. Arabisches Wörterbuch für die Schriftsprache der Gegenwart [two-volume edition]. Leipzig. 
Zajączkowski A. 1931. Krótki wykład gramatyki języka zachodnio-karaimskiego (narzecze łucko-halickie). Łuck. 
Zajączkowski  A. 1932. Sufiksy imienne i czasownikowe w języku zachodniokaraimskim (przyczynek do morfologji języków tureckich). Les suffixes nominaux et verbaux dans la langue des Karaïms occidentaux (contribution à la morphologie des langues turques). [Prace Komisji Orjentalistycznej Polskiej Akademji Umiejętności 15]. Kraków. 
Zajączkowski  W. 1961. Die arabischen und neupersischen Lehnwörter im Karaimischen. – Folia Orientalia 3.1–2: 177–212. 
Zilynśkyj I. 1932. Opis fonetyczny języka ukraińskiego [Prace Komisji Językowej Polskiej Akademji Umiejętności 19]. Kraków. 
Zilynśkyj I. 1979. A Phonetic description of the Ukrainian language. Cambridge [USA]. 
Ziłyński see Zilynśkyj. Žylko F.T. 1958. Govory ukrajinśkoji movy. Kyjiv.