@article{8ac51349-8886-49b7-9cac-93cc3248f0cc,
author = {Mariusz Twardowski},
title = {Skocznie x3},
journal = {Środowisko Mieszkaniowe},
volume = {2018},
number = {23/2018},
year = {2018},
issn = {1731-2442},
pages = {85-101},keywords = {architektura sportowa; skocznia narciarska ; Oslo; sports architecture; ski jumping hills; Oslo; Innsbruck; Garmisch-Partenkirchen},
abstract = {Skocznie narciarskie sa kosztownymi obiektami przeznaczonymi dla niewielkiej liczby odbiorców, których zmagania ogladają tysiace widzów. Pod koniec XX wieku, zauważono, że skocznie zdominowała funkcja. Pierwszym obiektem, który wyłamał sie z tej konwencji był skocznia Bergisel. Zupełnie nowa estetyka, wprowadzenie widzów na szczyt skoczni poza zawodami, by mogli poczuć sie jak skoczkowie, różnorodnosc funkcji towarzyszacych sprawia, że ten przykład staje się modelowym rozwiązaniem dla kolejnych realizacji. W miarę dostosowywania tych budowli do zmieniających sie wymogów bezpieczeństwa narzuconych przez FIS oraz zwiększania możliwych odległości lotu skoczków, przebudowywano kolejne skocznie. Jednymi z kolejnych, niezwykle udanych rozwiazań są skocznia olimpijska w GarmischPartenkirchen oraz Holmenkollenbakken w Oslo. W obu przypadkach, modernizacje zostały wyłonione na podstawie ogłoszonych konkursów architektonicznych. Czy skocznie stały sie bezpieczniejsze dla skoczków, jak zmieniły sie rozwiazania technologiczne i jak bardzo sa przyjazne srodowisku? W jaki sposób wprowadzono rozwiazania smart do użytkowania tych budowli? Jak zmieniła sie estetyka tych konstrukcji? Analizujac trzy wymienione przykłady obiektów sportowych, autor poszukuje odpowiedzi na powyżej zadane pytania.

	Ski jumping hills x3 

	Abstract

	Ski jumping hills are costly structures meant for a small group, whose struggles are being watched by thousands of spectators. Towards the end of the twentieth century it was observed that ski jumping hills had been dominated by their function. The first structure that broke away from this convention was the Bergisel ski jumping hill. A completely new aesthetic, introducing spectators to the top of the ski jumping hill outside of competitions so that they could feel like the ski jumpers themselves, as well as a variety of accompanying functions, made this example a model solution for successive projects. As these structures are being adapted to the changing security and safety needs imposed by the FIS, as well as the increasing distances that ski jumpers can travel in the air, additional ski jumping hills were being remodelled. Some of the later, extraordinarily successful solutions include the Olympic ski jumping hill in GarmischPartenkirchen and Holmenkollenbakken in Oslo. In both cases modernisations were selected on the basis of architectural competitions. Have ski jumping hills become safe for jumpers? How have technological solutions changed and how friendly are they to the environment? In what manner have smart solutions been introduced into the use of these structures? How has the aesthetic of these structures changed? By analysing three of the aforementioned examples of sports facilities, the author searches for the answer to the questions above.},
doi = {10.4467/25438700SM.18.038.9203},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/srodowisko-mieszkaniowe/artykul/ski-jumping-hills-x3}
}