@article{7e0317e3-00bd-4a72-9b7c-c7b19c1d9fc3,
author = {Thomas  Pfau},
title = {Godzenie skończoności i eschatologii u Rilkego i T.S. Eliota},
journal = {Konteksty Kultury},
volume = {2020},
number = {Tom 17 zeszyt 2},
year = {2020},
issn = {2083-7658},
pages = {135-151},keywords = {Rainer Maria Rilke; T.S. Eliot; Martin Heidegger; modernizm; eschatologia; egzystencjalizm; teologia},
abstract = {Artykuł podejmuje kwestię związku liryki modernistycznej (Rainera Marii Rilkego i T.S. Eliota) z egzystencjalistyczną koncepcją czasu Martina Heideggera i zrodzoną przez tę ostatnią naturalistyczną antropologią. Na tej podstawie autor stwierdza, że Elegie duinejskie Rilkego nie tylko antycypują centralne motywy egzystencjalizmu, ale także w pewien sposób separują się od tej perspektywy. Następnie sięga do drugiego z Czterech kwartetów, aby pokazać, że bardziej zdecydowanie niż Rilke Eliot twierdzi, że wszelka poezja może być napisana tylko wtedy, gdy jest osadzona w eschatologicznych ramach. W szczególności East Coker ukazuje Eliota, który stara się zrównoważyć apokaliptyczny charakter świata ponownie pogrążonego w globalnej wojnie z nadzieją, jakkolwiek stonowaną, na ostateczne odkupienie ludzkości.},
doi = {10.4467/23531991KK.20.012.12446},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/godzenie-skonczonosci-i-eschatologii-u-rilkego-i-t-s-eliota}
}