%0 Journal Article
%T Opus Tripartitum jako oryginalne źródło prawa i źródło wiedzy o zwyczaju w świetle węgierskiej jurysprudencji epoki późnonowożytnej
%A Švecová, Adriana
%A Laclavíková, Miriam
%J Krakowskie Studia z Historii  Państwa i Prawa
%V Tom 11 (2018)
%R 10.4467/20844131KS.18.039.9481
%N Tom 11, Zeszyt 4
%P 467-479
%K źródła prawa, Opus Tripartitum, zwyczaj (consuetudo), ustawa (lex), praktyka prawna (usus fori), jurysprudencja węgierska okresu nowożytnego
%@ 2084-4115
%D 2018
%U https://ejournals.eu/czasopismo/kshpp/artykul/the-opus-tripartitum-as-an-original-source-of-law-as-well-as-a-source-of-knowledge-about-custom-in-light-of-late-modern-age-hungarian-jurisprudence
%X Artykuł wprowadza do zagadnienia stanowisk prawnych dotyczących zwyczaju (prawa zwyczajowego) i ich miejsca w systemie źródeł prawa w okresie późnonowożytnym. Zwrócono uwagę zwłaszcza na cechy i funkcje zwyczaju oraz wyjaśniono relację między zwyczajem a prawem stanowionym (lex, ustawa) jako odrębnymi źródłami prawa. Węgierski okres nowożytny cechuje symbioza zwyczajów i prawa stanowionego oraz ich specyficzne wzajemne relacje. Autorzy artykułu omawiają znaczenie derogacyjnej funkcji zwyczaju oraz rolę kodyfikacji jako wyrazu wzmacniania znaczenia lex jako źródła prawa. W tym samym czasie zwyczaj tracił swój „ludowy charakter” i uzyskiwał nowe formy (zwyczaj spisany w formie orzeczeń sądowych). W węgierskiej historii prawa zwyczaj miał niezastąpioną pozycję, a teoretyczne zasady określone w Opus Tripartitum (1514) były rozwijane lub przeredagowane przez uczonych prawników dobry nowożytnej (J. Szegedi, S Huszty, E. Kelemen, A. Kövy, P. Szlemenics, I. Frank i in.).