%0 Journal Article
%T Lapidarium Zofii Kossak-Szatkowskiej z peregrynacji po Polsce popaździernikowej
%A Miękina-Pindur, Jadwiga
%J Konteksty Kultury
%V 2014
%R 10.4467/23531991KK.14.009.1755
%N Tom 11, Numer 2
%P 117-142
%K Zofia Kossak, lapidarium, wspomnienia, dziennik, zapiski, autobiografia
%@ 2083-7658
%D 2014
%U https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/lapidarium-zofii-kossak-szatkowskiej-z-peregrynacji-po-polsce-popazdziernikowej
%X Artykuł jest próbą zaprezentowania nieznanego rękopiśmiennego lapidarium  Zofii Kossak-Szatkowskiej na tle innych jej tekstów o charakterze autobiograficznym. Wśród niepublikowanych prac pisarki znajdują się nieznane szerszemu odbiorcy zapiski z kilku wiosennych tygodni roku 1957. Notatki te dotyczą przede wszystkim podróży po kraju, którą autorka Pożogi odbyła tuż po powrocie z przymusowej emigracji w Kornwalii do Polski. Na pierwszy plan wysuwają sięopisy spotkań z czytelnikami oraz obserwacje ludzi i miejsc, które zwiedza. Wnikliwa obserwatorka ogląda zabytki okiem znawcy, rejestruje nastroje wśród ludzi, kreśli także pośrednio w kilku miejscach opis polskiego środowiska literackiego. Zachwyca się rodzimymi krajobrazami i bujną wiosenną przyrodą.
Zofia Kossak przez przeszło pół wieku zanurzona była w przeszłości, zarówno w swej twórczości literackiej zorientowanej historycznie, jak i we wspomnieniach, szczególnie tych pisanych z dystansu czasowego (Pożoga, Z otchłani, Wspomnienia z Kornwalii). Zawsze dbała o dokumentowanie chwili, co widać w diarystycznych zapisach jej lapidarium, zdając sobie sprawę z tego, że to, co dzieje się teraz, stanie się za moment przeszłością.