%0 Journal Article
%T Współczesne wykorzystanie trakcji parowej do obsługi transportu kolejowego w Polsce
%A Bebenow, Filip
%J Prace Komisji Geografii Komunikacji PTG
%V 2017
%R 10.4467/2543859XPKG.17.017.7491
%N 20 (3)
%P 62-76
%K Dziedzictwo kolejowe, transport kolejowy, turystyka kolejowa, parowozy, lokomotywy parowe, koleje wąskotorowe, muzealnictwo kolejowe, geografia transportu
%@ 1426-5915
%D 2017
%U https://ejournals.eu/czasopismo/pkgkptg/artykul/wspolczesne-wykorzystanie-trakcji-parowej-do-obslugi-transportu-kolejowego-w-polsce
%X 
	Niniejszy artykuł ma na celu usystematyzowanie wiedzy w zakresie przestrzennego i ilościowego zróżnicowania czynnych parowozów w Polsce, jako przykładów zagospodarowania zabytków techniki w formie „żywego eksponatu”. Stanowią one najwyższą formę organizacyjną zabytków techniki kolejowej. Turystyka kolejowa oparta na eksploatacji lokomotyw parowych jako „żywych eksponatów” wpisuje się w ogólny trend rozwoju turystyki kulturowej. Postępująca modernizacja trakcji dotykała Europy zachodniej od lat 50. XX wieku. Zostały jednak zabezpieczone przed pocięciem na złom i reaktywowane przez społeczności miłośników kolei, począwszy od lat 50. XX wieku. Od tamtej pory na świecie pojawiało się coraz więcej inicjatyw mających na celu ochronę zabytków kolejnictwa. Można przyjąć, że ze względu na różnorodność warunków, które muszą być spełnione, liczba czynnych parowozów w danym kraju pozwala ocenić stan jego kultury technicznej. Niestety poziom poszanowania dla zabytków techniki wciąż odbiega w Polsce od europejskiej normy, czego najlepszym wyznacznikiem jest wyjątkowo niska liczba czynnych parowozów, co w kraju o najbarwniejszych dziejach kolejnictwa spośród krajów Europy środkowej wydaje się co najmniej niezrozumiałe.