%0 Journal Article
%T Drewniany kościół św. Doroty w Grochowach. Przyczynek do dziejów nieistniejącej świątyni
%A Trocha, Łukasz
%J Polonia Maior Orientalis
%V 2021
%R 10.4467/27204006PMO.21.014.15465
%N VIII
%P 259-280
%K Grochowy, kościół, architektura sakralna, zabytek, parafia, duchowieństwo
%@ 2392-0106
%D 2021
%U https://ejournals.eu/czasopismo/polonia-maior-orientalis/artykul/drewniany-kosciol-sw-doroty-w-grochowach-przyczynek-do-dziejow-nieistniejacej-swiatyni
%X W XIV w. Grochowy (wieś w pow. konińskim, gm. Rychwał) były własnością biskupów lubuskich. Prawdopodobnie za ich sprawą utworzono tam parafię oraz wybudowano pierwszy kościół. W końcu XV w. wieś trafiła w ręce lokalnej szlachty. Stary obiekt był zrujnowany, dlatego za sprawą dziedziczki Żychlińskiej na początku XVI w. wybudowano drugą drewnianą świątynię. Jej główna bryła (konstrukcja zrębowa) mogła przetrwać do początku XX w. Ze źródeł wynika, że kościół składał się z nawy, prezbiterium, zakrystii i kruchty. Pod względem architektonicznym świątynię można było zaliczyć do grupy śląskich kościołów późnogotyckich. Konsekrowany w 1727 r. obiekt jeszcze pod koniec XVIII stulecia był w dobrym stanie. Świadczy o tym opis parafii z 1794 r. Niszczał jednak przez kolejne dekady aż do 1863 r., kiedy proboszczem został ks. Bethier. Duchowny wyremontował kościół i postawił plebanię. Decyzją jego następców w latach 1908-12 powstał w Grochowach murowany kościół. Zabytkowy rozebrano zaś w 1928 r.