@article{4bf0b2ff-d95d-4c78-83a1-2fc2dae3cd68,
author = {Karolina Leśniewska},
title = {The Medieval Partonopeu of Blois and Orientalism},
journal = {Romanica Cracoviensia},
volume = {Tom 13 (2013)},
number = {Tom 13, Numer 4},
year = {2013},
issn = {1732-8705},
pages = {255-260},keywords = {Dante; Boska Komedia; Piekło; Ulisses; Dydona; Horacy},
abstract = {Rozbestwiony Ulisses. Synteza hermeneutycznej drogi w pieśni XXVI Piekła Dantego
	Oratio suasoria Wergiliusza skierowana do Ulissesa w Piekle Dantego jest interpretowana w tym artykule jak mowa w języku greckim, utrzymana w stylu wysokim, która operuje wyrażeniami zakochanej Dydony z arcydzieła łacińskiego. Figura Ulissesa jest następnie analizowana w odniesieniu do modelu komicznego z II Satyry Horacego (bardzo oczywiste, chociaż do tej pory nie studiowane źródło Dantego). Władca Itaki jest tam ukazany jako oszust wprowadzający w błąd starych głupców, by przejąć ich majątek. Oszustwo Ulissesa jest grzechem, ale jeszcze większym jest jego małpi śmiech na widok góry czyśćcowej, będącej konkretnym i symbolicznym znakiem nieskończoności. Pragnienie wyjścia poza ludzką racjonalność nie może być winą dla Dantego zgodnie z jego chrześcijańskim myśleniem, dążącym do duchowej transcendencji. Prawdziwą winą jest jego postawa pozbawiona pokory, jaką okazuje w obliczu Tajemnicy: pokory, która graniczy z negacją siebie samego, z koniecznością otwarcia się na Drugiego.},
doi = {10.4467/20843917RC.13.021.1406},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/romanica-cracoviensia/artykul/the-medieval-partonopeu-of-blois-and-orientalism}
}