%0 Journal Article
%T Duch Dziejów i uroki parytetu. O recepcji polskiej poezji w Szwecji po 1989 roku
%A Szewczyk-Haake, Katarzyna
%J Konteksty Kultury
%V 2020
%R 10.4467/23531991KK.20.004.12217
%N Tom 17 zeszyt 1
%P 28-43
%K recepcja literatury polskiej za granicą, tłumacz jako twórca kanonu, literatura polska w Szwecji
%@ 2083-7658
%D 2020
%U https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/duch-dziejow-i-uroki-parytetu-o-recepcji-polskiej-poezji-w-szwecji-po-1989-roku
%X Artykuł omawia zmiany, jakie od drugiej połowy lat osiemdziesiątych XX wieku zachodzą w recepcji (translatorskiej i recenzenckiej) polskiej poezji w Szwecji. Wskazano w nim na odejście od lektury liryki polskiej w kontekście historycznym i politycznym (co było dominującym „stylem recepcji” przez całe dziesięciolecia) i porzucenie ujęć w porządku historycznoliterackim na rzecz perspektywy antropologizującej. Analiza przykładów wskazuje, że od lat dziewięćdziesiątych XX wieku szwedzka krytyka wyraźnie poszukuje sposobów na zaakcentowanie niezależności omawianych przez siebie polskich autorów od „dziejowego” tła, na jakim się plasują (między innymi przypadek Adama Zagajewskiego, a także Tadeusza Różewicza). Kontekstem, w jaki z powodzeniem i bardzo konsekwentnie wpisywana jest współcześnie w Szwecji polska poezja, jest perspektywa feministyczna, zakorzeniona zapewne w długiej tradycji podejmowania „kwestii kobiecej” w Szwecji (szerzej: Skandynawii), a wyraźnie obecna również w szwedzkich badaniach historycznoliterackich dotyczących literatury polskiej prowadzonych w okresie ostatnich dwudziestu kilku lat. Poezja polskich poetek jest w tej chwili przedmiotem bacznej uwagi szwedzkich tłumaczy i komentatorów.