@article{40c79d21-1fc8-4a2b-acf3-9ce5cffd0cba,
author = {Jan Zimnol, Zuzanna  Bielec-Bąkowska},
title = {Dni ciepłe i chłodne w Polsce (1966–2017)},
journal = {Prace Geograficzne},
volume = {2019},
number = {Zeszyt 159},
year = {2019},
issn = {1644-3586},
pages = {67-86},keywords = {dni ciepłe i chłodne; zmienność wieloletnia; Polska Wprowadzenie},
abstract = {Warm and cold days in Poland (1966–2017)

	The study presents the spatial and temporal variability of warm and cold days occurring in the years 1966–2017 at five meteorological stations representing four peripheral areas and the centre of Poland. The analysis was based on the daily maximum air temperature values. A warm or cold day was considered as a day during which the maximum temperature was respectively higher or lower than the average daily temperature by a value of 1.28 standard deviation for a given calendar day. The obtained results indicate an increase in the frequency of the occurrence of warm days sequences and a decrease in the number of sequences of cold days, especially after 1990. The analysis also found a clear differentiation of the annual course of the considered days depending on the geographical location of the area in question. The most distinctive is the north-western region of Poland, where the highest number of warm days was recorded. In contrast, the area of southern Poland is characterized by a higher number of cold days. Most of the analyzed days occurred as one- or two-day long sequences, constituting approximately 70–80% of all cases. In the analyzed period, short (lasting 3–5 days) waves of warm or cold days were most frequent, and the longest waves (lasting at least 11 days) usually accounted for less than 1% of all cases recorded at a given station.

	Zarys treści: W opracowaniu zaprezentowano przestrzenną i czasową zmienność ciepłych i chłodnych dni występujących w latach 1966–2017 na pięciu stacjach meteorologicznych reprezentujących cztery obszary peryferyjne oraz centrum Polski. Podstawą badań były dobowe wartości maksymalnej temperatury powietrza. Za dzień ciepły lub chłodny uznano dobę, w której temperatura maksymalna była odpowiednio wyższa lub niższa od średniej temperatury dobowej o wartość równą 1,28 odchylenia standardowego dla danego dnia kalendarzowego. Otrzymane wyniki wskazują na wzrost częstości występowania ciągów dni ciepłych oraz na spadek liczby ciągów dni chłodnych, szczególnie dobrze widoczny po roku 1990. Stwierdzono także wyraźne zróżnicowanie przebiegu rocznego rozpatrywanych dni w zależności od położenia geograficznego obszaru. Najbardziej wyróżnia się rejon północno-zachodni, w którym notuje się najwięcej dni ciepłych. Natomiast obszar Polski południowej charakteryzuje się zwiększoną liczbą dni chłodnych. Większość analizowanych dni występowała pojedynczo lub w ciągach dwudniowych, stanowiąc około 70–80% wszystkich przypadków. Wśród fal dni ciepłych i chłodnych dominowały fale krótkie (trwające 3–5 dni), a fale najdłuższe (trwające co najmniej 11 dni) zwykle stanowiły mniej niż 1% wszystkich przypadków notowanych na danej stacji.},
doi = {10.4467/20833113PG.19.020.11488},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/prace-geograficzne/artykul/dni-cieple-i-chlodne-w-polsce-1966-2017}
}