%0 Journal Article
%T Wh-pronoun and complementizer relative clauses: unintegration features in conversational Polish
%A Guz, Wojciech
%J Studies in Polish Linguistics
%V Volume 12 (2017)
%R 10.4467/23005920SPL.17.001.6728
%N Vol. 12, Issue 1
%P 1-26
%K spontaniczny język mówiony, luźna integracja składniowa, niekanoniczne zdania względne, nieodmienny relator, zaimek względny
%@ 1732-8160
%D 2017
%U https://ejournals.eu/czasopismo/studies-in-polish-linguistics/artykul/wh-pronoun-and-complementizer-relative-clauses-unintegration-features-in-conversational-polish
%X Celem niniejszego artykułu jest analiza dwóch typów zdań względnych w mówionym języku polskim – tj. wprowadzanych przez zaimek względny któr-y oraz przez nieodmienny relator co. Głównym obszarem zainteresowania są niekanoniczne konstrukcje, w których obserwuje się rozluźnioną integrację akomodacyjną pomiędzy grupą rzeczownikową a zdaniem względnym. Dla obu wskaźników zespolenia (który i co), tekst omawia poszczególne typy cech formalnych, które powodują taką niezintegrowaną strukturę. Analiza danych korpusowych pozwala również na ilościowe określenie stopnia dezintegracji w obu typach zdań. Mimo że spontaniczny język mówiony wymusza pewną dozę dezintegracji w obu przypadkach, zdania względne z co (zwłaszcza te w funkcji innej niż podmiot) znacznie częściej charakteryzują się taką właśnie budową. Zdania z co odbiegają od kanonicznej relatywizacji jeszcze w innym sensie: oprócz funkcji relativum generale, co może pełnić inne funkcje semantyczne, takie jak spójniki podrzędne miejsca i czasu (porównywalne z gdzie i kiedy) lub spójnik ogólnego zastosowania. Tego rodzaju użycia wskazują na ekspansję statusu kategorialnego co. Zaobserwowane zjawiska pokrywają się z doniesieniami innych autorów badających składnię spontanicznego języka mówionego (Miller and Weinert 1998).