%0 Journal Article
%T Lament i konsolacja. O dwóch obrazach Boga w tekstach z getta warszawskiego
%A Tyszczyk, Andrzej
%J Konteksty Kultury
%V 2018
%R 10.4467/23531991KK.18.034.9905
%N Tom 15 zeszyt 3
%P 374-390
%K wiara, Holokaust, getto warszawskie, Icchak Kacenelson, Kalman Shapira
%@ 2083-7658
%D 2018
%U https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/lament-i-konsolacja-o-dwoch-obrazach-boga-w-tekstach-z-getta-warszawskiego
%X Autor porównuje opisy dwóch przeciwstawnych doświadczeń religijnych, zrodzonych w okresie zagłady getta warszawskiego i dwóch związanych z nimi obrazów Boga. Jedno doświadczenie wyłania się z kazań konsolacyjnych rabina Kelmana Shapiry z Piaseczna, w których bezmiarowi cierpień mordowanych Żydów odpowiada obraz Boga, który cierpi. Drugie zawarte jest w poemacie Icchaka Kacenelsona Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie, a szczególnie pieśni 9, Do niebios, w której poeta po gwałtownych oskarżeniach „niebios” zrywa Przymierze Izraela z Bogiem, a jego miejsce zajmują pomordowane żydowskie dzieci. Ramą porównania jest figura tragiczności transcendentalnej, która powstaje jako wynik przekształceń antytetycznych obrazów Boga, łącząc w jednym zdarzeniowym schemacie, wywiedzionym z tragedii, obrazy „Boga tragedii” – obarczonego winą za nieszczęścia i „Boga tragicznego” – tożsamego z niezawinionym cierpieniem.