@article{1956ea1a-ed5b-4757-b874-e703d05432db,
author = {Sergeĭ S. Demidov},
title = {Nikolai Nikolaevich Luzin at the crossroads of the dramatic events of the European history of the first half of the 20th century },
journal = {Studia Historiae Scientiarum},
volume = {2021},
number = {20 (2021)},
year = {2021},
issn = {2451-3202},
pages = {317-335},keywords = {D. Egorov; set theory; theory of functions of a real variable; Moscow school of function theory; W. Sierpinski; axiom of choice; continuum hypothesis; M. Suslin; effectivism; Borel set; analytic set / D. Egorov; teoria zbiorów; teoria funkcji zmiennej rzeczywistej; moskiewska szkoła teorii funkcji; W. Sierpiński; aksjomat wyboru; hipoteza kontinuum; efektywizm; zbiór Borela; zbiór analityczny},
abstract = {Nikołaj Nikołajewicz Łuzin na skrzyżowaniu dramatycznych wydarzeń w historii Europy pierwszej połowy XX wieku

	Życie Mikołaja Nikołajewicza Łuzina (1883–1950) i twórczość wybitnego rosyjskiego matematyka, członka Akademii Nauk ZSRR i zagranicznego członka Polskiej Akademii Umiejętności, przypadają na bardzo trudny okres w historii Rosji: dwie wojny światowe, rewolucja 1917 w Rosji, dojście do władzy bolszewików, wojna domowa 1917–1922, wreszcie budowa nowego typu państwa – Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, obejmująca kolektywizację w rolnictwie i industrializację przemysłu, czemu towarzyszył masowy terror, który bez wyjątku dotknął wszystkie warstwy społeczeństwa radzieckiego. Na tle tych dramatycznych wydarzeń przebiegał proces powstawania i rozkwitu naukowca Łuzina, twórcy jednej z głównych szkół matematycznych XX wieku – moskiewskiej szkoły teorii funkcji, która stała się jednym z kamieni węgielnych radzieckiej szkoły matematycznej. Twórczość Łuzina można podzielić na dwa okresy: pierwszy obejmuje zagadnienia dotyczące metrycznej teorii funkcji, których kulminacją jest jego słynna rozprawa Całka i szeregi trygonometryczne (1915), a drugi, poświęcony głównie rozwojowi problemów wynikających z teorii zbiorów analitycznych. Ideą leżącą u podstaw badań Łuzina był problem struktury kontinuum arytmetycznego, który stał się nadrzędnym zadaniem jego pracy.

	Przeznaczenie sprzyjało mistrzowi: złożone zwroty historii, w które był wplątany, nie przeszkadzały, a czasem nawet sprzyjały pomyślnemu rozwojowi jego badań. I nawet katastrofa, która wybuchła w 1936 roku – „przypadek akademika Łuzina” – zakończyła się dla niego pomyślnie.


	
	Article available under CC BY-NC-ND  license.
	
	License text: https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/pl/legalcode   },
doi = {10.4467/2543702XSHS.21.012.14043},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/studia-historiae-scientiarum/artykul/nikolai-nikolaevich-luzin-at-the-crossroads-of-the-dramatic-events-of-the-european-history-of-the-first-half-of-the-20th-century}
}