@article{16fc43fd-318d-433d-a0b6-84e99f865f9e,
author = {Jan A.  Choroszy},
title = {Kresowość Stanisława Vincenza},
journal = {Konteksty Kultury},
volume = {2020},
number = {Tom 17 zeszyt 2},
year = {2020},
issn = {2083-7658},
pages = {199-212},keywords = {Stanisław Vincenz; Kresy; Na wysokiej połoninie; Dialogi lwowskie; Huculszczyzna; Galicja; Lwów; Kołomyja; Krzyworównia; Słoboda Rungurska},
abstract = {Twórczość Stanisława Vincenza, a zwłaszcza cykl Na wysokiej połoninie, wnosi do tradycji kresowej pierwiastki oryginalne i osobne. W dziejach Kresów najważniejsza dla pisarza była wieloetniczna i wielojęzyczna tkanka społeczna. W eseistycznym cyklu Dialogi lwowskie na plan pierwszy wysunęła się pamięć o ludziach, którzy nadawali miastu rangę intelektualnej metropolii wielonarodowej Rzeczypospolitej. Prowincjonalna kresowość Kołomyi i Krzyworówni podlegała u Vincenza zasadzie polifonii kultur w obrębie wspólnot lokalnych. Rodzinna Słoboda Rungurska stała się przestrzenią twórczej swobody i działania. Kulturowo pojmowana kresowość była kategorią aksjologiczną – łączyła mity i fantazmaty przedmurza chrześcijaństwa, najszlachetniejszej polskości oraz heroiczności szlechecko-rycerskiego życia. Vincenzowskie pojmowanie Kresów styka się z tą aksjologią – w przywołaniu tradycji jagiellońskiej – lecz przekracza ją w płaszczyźnie ontologicznej i etycznej.},
doi = {10.4467/23531991KK.20.016.12450},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/kresowosc-stanislawa-vincenza}
}