%0 Journal Article
%T Od reportażu społeczno-obyczajowego do opowieści geohistorycznej. Ewolucja prozy Małgorzaty Szejnert
%A Wiszniowska, Monika
%J Konteksty Kultury
%V 2017
%R 10.4467/23531991KK.17.007.7272
%N Tom 14 zeszyt 1
%P 97-113
%K Małgorzata Szejnert, reportaż, opowieść geohistoryczna
%@ 2083-7658
%D 2017
%U https://ejournals.eu/czasopismo/konteksty-kultury/artykul/od-reportazu-spoleczno-obyczajowego-do-opowiesci-geohistorycznej-ewolucja-prozy-malgorzaty-szejnert
%X Szkic omawia zmiany zachodzące w twórczości Małgorzaty Szejnert, stawiając tezę, iż jej proza reporterska przeszła ewolucję od reportażu społeczno-obyczajowego do opowieści geohistorycznej. Cztery, jak do tej pory, ostatnie książki autorki: Czarny ogród (2007), Wyspa klucz (2009), Dom żółwia. Zanzibar (2011) i Usypać góry. Historie z Polesia (2015) są dowodem na to, że dopiero w XXI wieku Szejnert znalazła swój własny, oryginalny i interesujący sposób pisania. Przełomowym momentem było odkrycie możliwości, jakie niesie zgłębianie historii. Od tego momentu twórczość Szejnert staje się bardziej dojrzała, by w rezultacie zaowocować udanym połączeniem zainteresowań historycznych ze skupieniem uwagi na mikroświecie, niewielkich zakątkach globu – ich dogłębnym opisaniu. Uprawianie reportażu geohistorycznego nie spowodowało rezygnacji ani z wyraźnego rysu aksjologicznego, ani z ukazywania aktualnych problemów, natomiast stworzyło znacznie więcej możliwości, by szerzej w różnorodnych kontekstach opowiedzieć o naszych współczesnych problemach.