%0 Journal Article
%T Krymskotatarska dyplomacja kulturalna 2014‑2024
%A Voytyuk, Oksana
%J Wschodnioznawstwo
%V 2024
%R 10.4467/20827695WSC.24.008.20623
%N Tom 18
%P 107-127
%K Ukraina, dyplomacja kulturalna, Tatarzy Krymscy, Krym
%@ 2082-7695
%D 2024
%U https://ejournals.eu/czasopismo/wschodnioznawstwo/artykul/krymskotatarska-dyplomacja-kulturalna-2014-2024
%X Dyplomacja kulturalna jest bardzo ważnym aspektem dyplomacji publicznej. Niektóre kraje zaniedbują ten aspekt z powodu ważniejszych spraw i braku funduszy, co jest ogromnym błędem. Potwierdza to wojna rosyjsko‑ ukraińska, która pokazała jak ważna jest dyplomacja kulturalna dla bezpieczeństwa narodowego państwa. Warto zauważyć, że działania na rzecz dyplomacji kulturalnej w Ukrainie nie były systematyczne, raczej sporadyczne. Pierwszym prezydentem Ukrainy, który zwrócił uwagę na ukraińskie dziedzictwo kulturowe i na znaczenie dyplomacji kulturalnej był Wiktor Juszczenko. Mimo tego w 2004 r. jego apele o zachowanie dziedzictwa kulturowego, języka, kultury, tradycji były bagatelizowane. Dopiero po aneksji Krymu w 2014 r. dyplomacja kulturalna zaczęła nabierać rozpędu. Początkowo była to dyplomacja kulturalna Tatarów Krymskich, która jest istotnym elementem szerszej dyplomacji kulturalnej Ukrainy. Doświadczeni tragicznym losem najpierw deportacji 1944 r., a następnie okupacji Krymu w 2014 r., Tatarzy Krymscy zaczęli aktywnie rozpowszechniać informacje o Krymie, o swoim losie, o łamaniu praw człowieka, zarówno w Ukrainie, jak i zagranicą. Do czasu aneksji Krymu niewiele osób w Ukrainie wiedziało o prawdziwej historii Tatarów Krymskich. Rosyjska zbrojna inwazja na Ukrainę 24 II 2022 r. przyczyniła się do tego, że wielu działaczy ukraińskiej kultury i sztuki zostało ambasadorami Ukrainy w dziedzinie dyplomacji kulturalnej. Od 24 II 2024 r. wybitni przedstawiciele narodu krymskotatarskiego stali się nie tylko promotorami Krymu i kultury krymskotatarskiej, ale także Ukrainy na arenie międzynarodowej. Niniejszy artykuł ma na celu pokazanie zaangażowania Tatarów Krymskich w dyplomację kulturalną i przedstawienie najciekawszych projektów, filmów etc. Nie wyczerpują one całego spektrum działań, a jedynie wprowadzają czytelnika w poszczególne obszary promocji Krymu i Ukrainy.