Anderson L. (2006). Analytic Autoethnography. Journal of Contemporary Ethnography, 35(4), 373–395.
Argyrou V. (1999). Sameness and the Ethnological Will to Meaning. Current Anthropology, 40, Supplement, S28-S41.
Butrym M., Popiela M. (2015). Specyfika opinii o Romach – dialog czy dystanse. Pogranicze. Studia Społeczne, XXV, 175–194.
CBOS (2022). Komunikat z badań Nr 21/2022: Stosunek do innych narodów, oprac. M. Omyła-Rudzka.
Czarnecka D. (2020). Autoetnografia: jej odmiany, atuty, ograniczenia i przydatność w badaniach dotyczących kultury fizycznej, w: Demski D., Derlicki J., Woźniak A. (red.), Antropologiczne wędrówki po „miejscach” bliskich i dalekich. Księga jubileuszowa dla Profesor Iwony Kabzińskiej, Warszawa: KNE PAN, IAiE PAN.
Doboszewska A., Szewczyk M. (2021). Filmy historii mówionej w działaniach organizacji pozarządowych – problemy etyczne. Wrocławski Rocznik Historii Mówionej, 11, 72–89.
Kafar M. (2013). W świecie wygnańców, wdów i sierot. O pewnym wariancie antropologii zaangażowanej. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
Kaniowska K. (2020), Społeczna rola antropologa − powinność a zaangażowanie. Kultura i Społeczeństwo, 2, 15–31.
Kasperczyk A. (2014). Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii. Przegląd Socjologii Jakościowej, X(3), 32–74.
Kaufmann J.-C. (2010). Wywiad rozumiejący. Przeł. A. Kapciak. Warszawa: Oficyna Naukowa.
Kaufmann J.-C. (2022). Metoda badań: wywiad rozumiejący. Wykład na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. https://www.youtube.com/watch?v=05L2Tywt4MM, dostęp 10.05.2023.
Parno Gierliński K. (2008). Zawody, profesje romskie. Szczecinek: Związek Romów Polskich. Rekomendacje etyczne Polskiego Towarzystwa Historii Mówionej (2020). http://pthm.pl/wp-content/uploads/2020/02/PTHM_rekomendacje-etyczne.pdf, dostęp 10.05.2023.
Ruby J. (2004). Mówić do, mówić o, mówić z albo mówić przy. Przeł. K. Kosińska, Kwartalnik Filmowy, 47–48, 20–44.
Said E.W. (1991). Orientalizm. Przeł. W. Kalinowski. Warszawa: PIW.