@article{01907854-ff39-7273-a624-67767f78e1c8,
author = {Ronan Bretel},
title = {Skarby narodowe (國寶, kokuhō) w japońskim prawie : od buddyzmu zen do żywych skarbów narodowych},
journal = {Gdańskie Studia Azji Wschodniej},
volume = {2024},
number = {Zeszyt 25},
year = {2024},
issn = {2084-2902},
pages = {44-59},keywords = {Japonia; jūbun; kokuhō; żywe skarby narodowe; skarby narodowe},
abstract = {Pojęcie „skarbu narodowego” (國寶, kokuhō) pojawiło się w japońskim prawie w 1897 r. Jednak dopiero w ustawie z 30 maja 1950 r. zostało wsparte przez ujęcie go w prawdziwym systemie prawnym. Ta transliteracja jest zmodernizowaną wersją 國寶, wywodzącą się z chińskiego buddyzmu, w której tradycja Sōtō mówi o 重國寶, Jūkokuhō, „ważnym skarbie kraju”. Związek między ruchomym dziedzictwem kultury a narodową historią Japonii obraca się również wokół centralnej roli odgrywanej przez „trzy święte skarby Japonii” (三種の神器). Od 1950 r. koncepcja ta, która jest obojętna na opozycje między dziedzictwem ruchomym i nieruchomym, materialnym i niematerialnym, została opracowana w świetle nowych kategorii dziedzictwa. Wyrażenie to opuściło nawet ścisłe granice prawa i weszło do języka potocznego, w którym odnosi się ono do „konserwatorów ważnych niematerialnych dóbr kultury” (重要無形文化財保持者), powszechnie znanych jako „żywe skarby narodowe”.},
doi = {10.4467/23538724GS.24.003.19864},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/gsaw/artykul/national-treasures-guo-bao-kokuho-in-japanese-law-from-zen-buddhism-to-living-national-treasures}
}