%0 Journal Article
%T Chora – Miejsce spotkania nieba i ziemi. Na przykładzie rosyjskiej twórczości ustnej
%A Kowalska-Stus, Hanna
%J Kultura Słowian
%V 2023
%R 10.4467/25439561KSR.23.001.18978
%N Tom XIX
%P 11-26
%K hierofania przestrzeni, folklor rosyjski, święta Ruś w folklorze rosyjskim
%@ 2451-4985
%D 2023
%U https://ejournals.eu/czasopismo/kultura-slowian/artykul/chora-miejsce-spotkania-nieba-i-ziemi-na-przykladzie-rosyjskiej-tworczosci-ustnej
%X Fenomen przeważającej liczby tekstów rosyjskiej literatury ustnej związany jest ze zjawiskiem chory. Ziemia ruska opisywana jest w nich jako ikona rzeczywistości niebiańskiej. Terminem chora posłużył się Platon w Timajosie, nadając mu szersze, pozageometryczne i pozageograficzne znaczenie. Chora zawiera hierofanię, unieważnia przestrzeń w sensie geometrycznym i geograficznym. Twórczość ustna świadczy o poszukiwaniu na Rusi tego miejsca, które sprzyja narodzinom prawdziwego człowieka, a które Platon nazywał chorą. Idea tego miejsca różniła się od koncepcji Moskwy – Trzeciego Rzymu tym, że nie odwoływała się do cara ani do państwa, ale do ziemi i człowieka dążącego do zbawienia. Car i państwo zyskują tu nowe, rajskie oblicze wyłącznie w perspektywie przemiany. Idea ta nie ma charakteru prospektywnego, odwołuje się do wieczności. Zachowane zostało podstawowe dziedzictwo ontologiczne w tożsamości bytu ruskiego, który nie podlega czasowi. Ta chora jako ruska przestrzeń posiada wymiar egzystencjalny i tożsamościowy.