Adamik‑Szysiak M. (2014). Twitter Communication Strategies of the Leaders of the Polish Political Parties. e-politicon, nr 9, s. 109–131.
Adamik‑Szysiak M. (2018). Strategie komunikowania podmiotów politycznych w Polsce w mediach społecznościowych. Lublin.
Alonso‑Munoz L., Casero‑Ripollés A. (2018). Political agenda on Twitter during the 2016 Spanish elections: issues, strategies, and users’ responses. Communication & Society, vol. 31(3), s. 7–25.
Annusewicz O. (2017). Twitter jako przestrzeń autoprezentacji politycznej. Zarządzanie wizerunkiem polityka w mediach społecznościowych. Studia Politologiczne, t. 45, s. 165–179.
Antoszewski A., Herbut R. (2004). Leksykon politologii. Wrocław.
Antoszewski A. (2004). Przywództwo polityczne. W: A. Szmulik, M. Żmigrodzki (red.). Wprowadzenie do nauki o państwie i polityce (s. 497–513). Lublin.
Berger J., Milkman K.L. (2012) What makes online content viral? Journal of Marketing Research, vol. 49, s. 192–205.
Braud Ph. (1995). Rozkosze demokracji, przeł. A. Matusiak. Warszawa.
Campus D. (2010). Mediatization and Personalization of Politics in Italy and France: The Cases of Berlusconi and Sarkozy. International Journal of Press/Politics, vol. 15(2), s. 219–235.
Czyżowski D., Porębski L. (2017). Media społecznościowe w kampanii wyborczej. Wykorzystanie Twittera w polskich wyborach parlamentarnych w roku 2015. Studia Politologiczne, t. 45, s. 165–179.
Enli G. (2017). Twitter as arena for the authentic outsider: exploring the social media campaigns of Trump and Clinton in the 2016 US presidential election. European Journal of Communication, vol. 32(1), s. 50–61.
Enli G.S., Skogerbo E. (2013). Personalized Campaigns in Party-centred Politics. Information, Communication & Society, vol. 16(5), s. 757–774.
Gackowski T. (2014). Twitter w rękach polityków. Rzecz o metodologii i potencjale badań mediów społecznościowych. W: T. Gackowski (red.). Metodologie badań medioznawczych (s. 163–208). Warszawa.
Jakubowski J. (2020). Social media i polityka. Organizacja – procesy – finanse. Poznań.
Jensen M.J. (2017). Social Media and Political Campaigning: Changing Terms of Engagement? The International Journal of Press/Politics, vol. 22(1), s. 23–42.
Jungherr A. (2016). Twitter Use in Election Campaigns: A Systematic Literature Review. Journal of Information Technology & Politics, vol. 13(1), s. 72–91.
Karlsen R. (2015). Followers are Opinion Leaders: The Role of People in the Flow of Political Communication on and beyond Social Networking Sites. European Journal of Communication, vol. 30(3), s. 301–318.
Karwat M. (2011). Manipulacyjna substytucja przywództwa. W: W. Konarski, A. Durska, S. Bachrynowski (red.). Kryzys przywództwa we współczesnej polityce (s. 25–39). Warszawa.
Klinger U., Russmann U. (2017). “Beer is more efficient than social media” – Political Parties and Strategic Communication in Austrian and Swiss national elections. Journal of Information Technology & Politics, vol. 14(4), s. 299–313.
Klinger U., Svensson J. (2015). The Emergence of Network Media Logic in Political Communication: A Theoretical Approach. New Media & Society, vol. 17(8), s. 1241–1257.
Kolczyński M., Mazur M. (2023). Professionalization of Campaign Communication beyond Communication Forms. An Analysis of Poland’s Political Spots. Journal of Political Marketing, vol 22(3–4), s. 202–216.
Kreiss D., Lawrence R.G., McGregor S.C. (2018). In Their Own Words: Political Practitioner Accounts of Candidates, Audiences, Affordances, Genres, and Timing in Strategic Social Media Use. Political Communication, vol. 35(1), s. 8–31.
Lakomy M. (2014). Tweety na szczycie. Polityka responsywna. Studia Medioznawcze, nr 2(57), s. 153–164.
Maguś W. (2021). Twitter jako narzędzie zarządzania wizerunkiem. Zarządzanie Mediami, t. 9(3), s. 507–533.
Mazur M. (2019). Relacjonowanie wyborów samorządowych w 2018 roku w publicznej telewizji regionalnej w świetle założeń misji publicznej (na przykładzie programu informacyjnego „Aktualności” TVP3 Katowice). Zeszyty Prasoznawcze, t. 62, nr 1, s. 12–30.
Mazur M. (2022). Polityka jako gra strategiczna – ramowanie polskich wyborów 2019 w telewizyjnych programach informacyjnych. Athenaeum Polskie Studia Politologiczne, vol. 73(1), s. 81–94.
McGregor S.M. (2018). Personalization, social media, and voting: Effects of Candidate Self-personalization on Vote Intention. New Media & Society, vol. 20(3), s. 1139–1160.
Metz M., Kruikemeier S., Lecheler S. (2020). Personalization of politics on Facebook: examining the content and effects of professional, emotional and private self-personalization. Information, Communication & Society, vol. 23(10), s. 1481–1498.
Rathje S., Van Bavel J.J., van der Linden S. (2021). Out-group animosity drives engagement on social media. Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), vol. 118(26), s. 1–9.
Serazio M. (2018). Producing Popular Politics: The Infotainment Strategies of American Campaign Consultants. Journal of Broadcasting & Electronic Media, vol. 62(1), s. 131–146.
Siudak M. (2022). Twitter w komunikacji politycznej w Polsce. Olsztyn.
Speed R., Butler P., Collins N. (2015). Human Branding in Political Marketing: Applying Contemporary Branding Thought to Political Parties and Their Leaders. Journal of Political Marketing, vol. 14(1–2), s. 129–151.
Stanuch S.M. (2018). Twitter: podsumowanie kampanii. Wybory samorządowe 2018 – Interia o wyborach [https://fakty.interia.pl/raporty/raport-wybory-samorzadowe-2018/interia-o-wyborach/news-twitter-podsumowanie-kampanii,nId,2646805; 19.10.2018].
Stieglitz S., Dang‑Xuan L. (2013). Emotions and Information Diffusion in Social Media – Sentiment of Microblogs and Sharing Behavior. Journal of Management Information Systems, vol. 29(4), s. 217–247.
Stier S., Bleier A., Lietz H., Strohmaier M. (2018). Election Campaigning on Social Media: Politicians, Audiences, and the Mediation of Political Communication on Facebook and Twitter. Political Communication, vol. 35(1), s. 50–74.
Strömbäck J., Esser F. (2014). Introduction: Making sense of the mediatization of politics. Journalism Studies, vol. 15(3), s. 243–255.
Strömbäck J., Esser F. (2017). Political Public Relations and Mediatization: The Strategies of News Management. W: P. Van Aelst, S. Walgrave (eds.). How Political Actors Use the Media: A Functional Analysis of the Media’s Role in Politics (s. 66–83). Basingstoke.
Vaccari C. (2012). From echo chamber to persuasive device? Rethinking the role of the Internet in campaigns. New Media & Society, vol. 15(1), s. 109–127.
Van Aelst P., Sheafer T., Stanyer J. (2012). The Personalization of Mediated Political Communication: A Review of Concepts, Operationalizations and Key Findings. Journalism, vol. 13(2), s. 203–220.
Żukiewicz P. (2011). Przywództwo polityczne. Teoria i praktyka. Warszawa.