%0 Journal Article
%T Zarys historii badań botanicznych i mykologicznych Babiej Góry
%A Parusel, Jerzy B.
%A Stachurska-Swakoń, Alina
%J Studia Historiae Scientiarum
%V 2023
%R 10.4467/2543702XSHS.23.013.17704
%N 22 (2023)
%P 473-507
%K Stanisław Staszic, Hugo Zapałowicz, Wilibald Besser, Feliks Berdau, flora, Babiogórski Park Narodowy, Karpaty, historia botaniki
%@ 2451-3202
%D 2023
%U https://ejournals.eu/czasopismo/studia-historiae-scientiarum/artykul/zarys-historii-badan-botanicznych-i-mykologicznych-babiej-gory
%X 
	Artykuł przedstawia historię badań botanicznych i mykologicznych Babiej Góry, jednego z najcenniejszych obszarów przyrodniczych w Polsce.

	Pierwsze publikowane informacje o roślinach znajdują się już w opisach Jana Długosza z XV w., a następnie w renesansowych opracowaniach Marcina z Urzędowa (XVI w.) i Szymona Syreniusza (XVII w.). W XIX w., szczególnie w jego drugiej połowie, ukazały się opracowania dostarczające danych o wartości naukowej dotyczące roślin naczyniowych, zarodnikowych, grzybów (w tym porostów).

	Wśród znanych postaci eksplorujących w tym czasie przyrodę babiogórską znaleźli się: Stanisław Staszic, Feliks Berdau, Wilibald Besser, Eugeniusz Janota, Pál Kitaibel, Antoni Rehman, Josef August Schultes, Albrecht von Sydow i inni. Za naukowego odkrywcę Babiej Góry uważany jest Hugo Zapałowicz, który w 1880 r. wydał pierwszą obszerną monografię poświęconą szacie roślinnej Babiej Góry.

	Utworzenie rezerwatów przyrody w latach 20. XX w., a na-stępnie parku narodowego w II połowie  XX w. zintensyfikowało i usystematyzowało badania botaniczne tego masywu.

	Autorami pierwszych monografii o zbiorowiskach roślinnych w XX w. byli Edward Ralski i Jan Walas.