@article{018e9e52-918b-73b2-81f1-d289f2b485cd,
author = {Jerzy B. Parusel, Alina Stachurska-Swakoń},
title = {Zarys historii badań botanicznych i mykologicznych Babiej Góry},
journal = {Studia Historiae Scientiarum},
volume = {2023},
number = {22 (2023)},
year = {2023},
issn = {2451-3202},
pages = {473-507},keywords = {Stanisław Staszic; Hugo Zapałowicz; Wilibald Besser; Feliks Berdau; flora; Babiogórski Park Narodowy; Karpaty; historia botaniki},
abstract = {Artykuł przedstawia historię badań botanicznych i mykologicznych Babiej Góry, jednego z najcenniejszych obszarów przyrodniczych w Polsce.

	Pierwsze publikowane informacje o roślinach znajdują się już w opisach Jana Długosza z XV w., a następnie w renesansowych opracowaniach Marcina z Urzędowa (XVI w.) i Szymona Syreniusza (XVII w.). W XIX w., szczególnie w jego drugiej połowie, ukazały się opracowania dostarczające danych o wartości naukowej dotyczące roślin naczyniowych, zarodnikowych, grzybów (w tym porostów).

	Wśród znanych postaci eksplorujących w tym czasie przyrodę babiogórską znaleźli się: Stanisław Staszic, Feliks Berdau, Wilibald Besser, Eugeniusz Janota, Pál Kitaibel, Antoni Rehman, Josef August Schultes, Albrecht von Sydow i inni. Za naukowego odkrywcę Babiej Góry uważany jest Hugo Zapałowicz, który w 1880 r. wydał pierwszą obszerną monografię poświęconą szacie roślinnej Babiej Góry.

	Utworzenie rezerwatów przyrody w latach 20. XX w., a na-stępnie parku narodowego w II połowie  XX w. zintensyfikowało i usystematyzowało badania botaniczne tego masywu.

	Autorami pierwszych monografii o zbiorowiskach roślinnych w XX w. byli Edward Ralski i Jan Walas.},
doi = {10.4467/2543702XSHS.23.013.17704},
url = {https://ejournals.eu/czasopismo/studia-historiae-scientiarum/artykul/zarys-historii-badan-botanicznych-i-mykologicznych-babiej-gory}
}